‘Kijk dat zijn de botten van opa uit het ziekenhuis’ | Gastschrijvers

In die periode kreeg mijn schoonvader een nieuwe heup. Wij dachten dat dat er één was medisch hoogstandje in die tijd. Onze nieuwsgierige peuter vroeg specifiek hoe zo’n operatie in zijn werk ging. Onze reactie bevatte weinig details.

Hij wilde naar opa ziek bezoek, wat niet mogelijk was vanwege de eigenaardigheden van de auto, die alleen reed als de omstandigheden gunstig waren. Met drie kleine kinderen duurde de treinreis uren, dus bleef ik thuis en reisde mijn man alleen.

Na twee dagen keerde hij terug en bracht verslag uit over de gezondheid van zijn vader. Onze felle geïnteresseerde persoon peuter luisterde aandachtig en was erg stil voor zijn daden.

De tijd verstreek en opa herstelde zich zoals gepland. Kort daarna moest zijn tweede heup vervangen worden. Ook toen konden we niet met het hele gezin de zieken bezoeken. Oma werd vaak gebeld om te informeren naar opa. We zonden tekeningen van de kinderen en na een tijdje kwamen opa en oma bij ons op bezoek.

Onze peuter was inmiddels een basisschoolkind geworden. Een paar weken later mocht hij mee met de buren en naar de Beekse Bergen. Hij hield ervan. Hij kwam opgewonden terug van de dagtocht.

Mijn buurman nam me apart en lachte met een mengeling van humor en verbazing dat mijn zoon er erg in geïnteresseerd was het voeren van de leeuwen. Toen de leeuwen hun botten kregen, riep mijn zoon tegen zijn buurjongen: “Kijk, dat zijn opa’s botten uit het ziekenhuis.”

Carmen Schlosser uit Beuningen