Het Internationaal Vocalisten Concours heeft een nieuwe directeur: ‘De elitaire spinnenwebben moeten weg’

Het Internationaal Vocalisten Concours ‘s-Hertogenbosch (voorheen het Internationaal Vocaal Concours, IVC) heeft zangers van Elly Ameling en Thomas Hampson tot Leontina Vaduva en Pretty Yende bekendheid gebracht. Deze week vindt de 56e editie van het concours plaats, met een nieuwe directeur: de Britse countertenor Andrew Watts (1967).

Watts heeft een carrière in zowel opera als zang. Hij trad op in grote operahuizen als Royal Opera Covent Garden in Londen en de Metropolitan Opera in New York, en in Nederland hoorden we hem als de Pleasant Voice van Sjarik in Een hondenhart en Baba De Turk De vooruitgang van de hark, beide bij De Nationale Opera. Er werden rollen voor hem geschreven in ruim twintig opera’s van componisten als Liza Lim en Harrison Birtwistle. Watts volgt Ivan van Kalmthout op, die artistiek directeur is geworden van de opera in Lissabon.

IVC-voorzitter Winnie Sorgdrager noemde uw toekomstvisie ‘verfrissend en besluitvaardig’. Wat zijn je plannen?

“Ik wil het IVC weer internationaal prominent maken, het moet opnieuw een van de belangrijkste competities ter wereld worden. We gaan weer meer live audities houden. Dat was vóór de pandemie ook het geval en dat wil ik terugbrengen, want zangers live horen is veel spannender.

“Volgend jaar houden we naast Nederland en Polen ook audities voor het opera/oratoriumconcours in Duitsland, Groot-Brittannië en Frankrijk. Zo kunnen wij ons weer aan de wereld presenteren. Wij kunnen deelnemers verbindingen bieden met operahuizen, zowel in Nederland als internationaal. Wij werven juryleden die niet alleen kunnen vaststellen dat iemand een goede zanger is, maar ook mentor kunnen zijn of iemand zelfs een baan kunnen aanbieden, zodat zij een deelnemer echt vooruit kunnen helpen in zijn of haar carrière.

“Daarnaast komt er meer aandacht voor oratoria. De deelnemers aan de opera/oratoriumwedstrijd kiezen vaak voor voor de hand liggende werken. We moeten oratorium in zijn volle verscheidenheid laten zien. Er zijn bijvoorbeeld prachtige werken van Händel die nog nooit zijn uitgevoerd.”

Vooral de liedjeswedstrijd kent een ouder publiek en trekt ook een kleiner publiek dan de operawedstrijd. Hoe zou je dat willen veranderen?

“Het IVC moet het publiek meer benaderen. Nederland heeft veel koren, dus veel mensen zingen. We moeten met die amateurs in de samenleving praten en ontdekken wat mensen leuk vinden aan zingen. Om onze zichtbaarheid te vergroten gaan we workshops voor amateurs organiseren, gegeven door professionele zangers. Ik denk dat de hedendaagse amateurzangers ons nieuwe publiek kunnen worden. Klassieke muziek moet voor iedereen zijn, de elitaire spinnenwebben moeten worden verwijderd.

“We willen de songcompetitie opnieuw uitvinden. Ik denk aan thematisch repertoire, zoals klimaat of gender; thema’s waar jonge zangers een persoonlijke band mee hebben, en die ze zelf kiezen. Het repertoire hoeft niet beperkt te blijven tot zang en piano, het kan ook werken met harp, of gitaar, of solozang omvatten, van hedendaagse, diverse componisten. Daar voegen we een theatrale component aan toe. Het idee is om een ​​zanger aan een regisseur te koppelen en zo een theatraal meesterwerk te creëren waarin bijvoorbeeld ook dans een rol kan spelen. Je krijgt dan als het ware een mix van zang en opera. Met het werk dat ontstaat gaan we op tournee, zowel in Nederland als in het buitenland.”

Zijn competities nog relevant, is het een goed idee om kunst als competitie te benaderen?

“O, dat denk ik wel. Competitie is belangrijk in elk onderwerp of elke kunstvorm. Het is een manier om jezelf aan de wereld te presenteren. En het niveau van de zangers die naar het IVC komen is al zo hoog dat ze wat mij betreft allemaal winnaars zijn. Worden we bovendien niet altijd en overal beoordeeld? Als je over straat loopt, controleren ze al of je spijkerbroek in orde is.”

Maar hoe kun je als concours kiezen tussen bijvoorbeeld een coloratuursopraan of een bas-bariton? Er kan er maar één winnen.

“Dat is een interessante kwestie. Ik denk dat het om muzikaliteit gaat. Niet zozeer over techniek en wie het mooiste geluid produceert, maar over hoe iemand de muziek kan overbrengen op het publiek. Ik zoek het vuur in een zanger. Tot sommige mensen voel je je meteen aangetrokken.”

Sommige popsterren zijn beroemd geworden dankzij YouTube. Denk jij dat een klassieke zanger kan doorbreken via sociale media?

“Tegenwoordig is alles mogelijk, ik zie niet in waarom dat niet mogelijk zou zijn. Als je ‘klassiek’ weglaat: in alle muziekstijlen zijn er mensen met een door God gegeven stem. Dus ja, ik denk dat dat mogelijk is. Wellicht zit er onder de amateurzangers die bij ons een workshop volgen binnenkort een 23-jarige glazenwasser die een geweldige tenor blijkt te zijn, en die dankzij het IVC een glimp kan opvangen van zijn mogelijkheden als zanger. zanger.”