Oud-leraren weer even terug op hun Erica: ‘wij weten altijd alles beter’

In een grote kamer hangen tachtig witte borden, bevestigd aan houten palen, met daarop zo’n 250 familiefoto’s. Sommige in zwart-wit, andere in kleur. Verderop in de kamer wordt een dorpsfilm afgespeeld, met oude beelden van Erica. Op de tafel in een andere hoek liggen boeken met stambomen. Erica’s historische kring – de organisatie van de tentoonstelling – helpt bezoekers bij het zoeken naar hun familiegeschiedenis.

Bij een van de borden staan ​​twee mannen aandachtig naar een foto te kijken. Het is een foto van de familie Sibon, genomen in 1953. “Kijk, dat ben ik”, wijst Han Sibon naar het jongetje rechts op de foto. Samen met zijn vader Bart, moeder Marie en vijf broers en zussen.

Een gezin vol leraren. Pater Bart Sibon was leraar op de Gerardus Majella School op Erica. Toen het gezin in 1954 verhuisde, werd hij benoemd tot hoofd van een jongensschool in Millingen aan de Rijn.

Vier broers in het onderwijs

Hij gaf het onderrichtsbloed niet aan één, niet aan twee, niet aan drie, maar aan vier van zijn zonen. Twee van hen kwamen dit weekend naar Erica om de foto te bewonderen. Ook neef Annelies Arling is aanwezig, die al ruim veertig jaar actief is in het onderwijs in de regio Emmen. En ze kunnen nog zes familieleden noemen die leraren waren.

Waarom de vier broers voor een opleiding kozen is simpel. “Dat was traditie”, legt Hennie uit. “Onze vader zag dat als een soort fundament. Hij zei altijd: ‘Als je de opleiding eenmaal hebt afgerond, kun je altijd verder kijken’”, zegt Hennie. “Het was destijds meer een springplank naar iets anders. De helft van de afgestudeerden kwam destijds niet in het onderwijs terecht. Vroeger was dat meer dan nu”, denkt broer Han.

‘Onwerkbaar, maar je deed het gewoon’

Eén voor één reconstrueren ze hun onderwijsleven. Oudste zoon Hennie (82) gaf zeven jaar les op de school waar zijn vader directeur was. “Ik had een grote klas met vijftig leerlingen. Onwerkbaar, maar je deed het gewoon. De volgorde was uiterst belangrijk. Het was hard werken.” Daarna stapte hij over naar welzijnswerker en vervolgens voorlichter bij de gemeente Beuningen.

Broeder Han (79), drie jaar jonger, was docent voedingspsychologie aan de universiteit van Nijmegen. Later was hij betrokken bij het Centraal Instituut voor Testontwikkeling, de bekende Cito-test. Hij maakte een aantal U-bochten in zijn leven. Van docent tot journalist. En dan weer het onderwijs in. Een pelgrimstocht naar Santiago de Compostella deed hem opnieuw beseffen dat een kantoorbaan niets voor hem was. Hij werd reisleider in Portugal.

Broeder Wim (74) hield het onderwijs langer vol: 35 jaar. Uiteindelijk gaf hij ook les op de school van zijn vader. Wim was de spraakzame van het stel. Broeder Bertus (80) was ook lange tijd actief in het voortgezet onderwijs. Hij leerde handenarbeid, Duits en biologie. Maar zijn hart lag meer bij de muziek.

‘De koningin moet ook naar het toilet’

Ondanks verschillende interesses hebben de Sibons ook overeenkomsten. Bescheidenheid is voor hen bijvoorbeeld niet van het allergrootste belang. “Wij laten ons graag gelden”, zegt Hennie. “Van onze vader hebben we geleerd dat we niet bang hoeven te zijn voor de hoge macht. Hij zei altijd: ‘de koningin moet ook naar het toilet’. Daarom durven wij onze mening te uiten.”

Maar zoveel leraren in één gezin is niet altijd een fluitje van een cent. “Wij zijn heel eigenwijs”, lacht Han. “Wij weten alles beter. Toen ik net de dorpsfilm keek, zei ik tegen een van de organisatoren dat ik achtergrondmuziek miste. Toen kreeg ik te horen: ‘Je merkt wel dat je uit het onderwijs komt’”, lacht Han.

Een malafide bende, zo omschrijven ze hun familie. “Maar het was altijd leuk met jou”, zegt neef Annelies. “En dat is nog steeds zo”, zegt Han.

Terug naar het ouderlijk huis op Erica

Hoewel de familie Sibon zich over het land heeft verspreid, keren ze af en toe terug naar Erica. Binnenkort brengen de broers en hun nichtje een bezoek aan het ouderlijk huis aan de Kerklaan. “Die nostalgische wortels blijven groeien. De geboorteplaats heeft iets magisch”, besluit Han.