Thomas Azier (Leiderdorp, 1987) was kort terug in Groningen, de stad waar hij kort woonde voordat hij de grote stap zette om zijn artistieke identiteit in Berlijn te ontwikkelen. Het was een betoverend weerzien.
De tijd die Azier aan de Academie voor Popcultuur in Leeuwarden doorbracht, is voor hem inmiddels een half leven geleden. Tegenwoordig woont hij met zijn gezin in Parijs.
Het voelde als een tweede kans om Azier te zien samenwerken met het Groninger Noordpool Orkest onder leiding van Reinout Douma. Alleen de bezoekers die tot eind maart op het Grasnapolsky-festival bleven, waren immers getuige van de samenwerking. De prachtige opname van een deel van dat optreden in Scheemda is sinds deze maand beschikbaar op streamingdiensten.
Enthousiaste geluiden die doorsijpelden, maakten mensen ook nieuwsgierig. Toch was het een verrassing dat de orkestrale uitvoeringen van Aziers werk zo magisch verliepen. In 70 minuten ontstond een meesterlijk, meeslepend en sfeervol concert dat de aandacht trok Houd je vast tot de sluiting AlleenDeOceaan moeiteloos vastgehouden.
Het tegenovergestelde van kunstmatig, stijf of onnodig
Met ruim dertig muzikanten was het druk op het podium. Er is dus weinig ruimte voor Azier om te bewegen. Door af en toe opgewonden met zijn armen te gebaren, zocht hij contact met het gretig reagerende publiek. Naast hem bewoog de Duitser Obi Blanche, die met zijn gitaar storende geluiden produceerde.
De stem van toetseniste Annelotte Coster zorgde voor betoverende lichtheid, terwijl Friese topsaxofonist Maarten Hogenhuis zijn klasse toonde met nauwkeurig geplaatste noten. Intiemer dan in Baby met blauwe ogen een slaapliedje voor Aziers jonge kind, dat zou het niet zijn.
Het voelt vaak kunstmatig, stijf of overbodig als kunstenaars ambitieus aan de slag gaan met strijkers en blaasinstrumenten. In dit geval is het precies het tegenovergestelde. Het is alsof de muziek van Azier er altijd om heeft geschreeuwd om op deze manier uitgevoerd te worden. Alsof de eigenzinnige liedjes van zijn meest recente albums, De inventaris van ons verlangen (2023) en Liefde, wanordelijk (2020), krijg het ultieme optreden dankzij de samenwerking met een orkest dat graag een frisse neus haalt.
Te gek dat het bij slechts drie versies blijft
Zelden hoe mooi en vanzelfsprekend melancholie en euforie elkaar afwisselden. En wat een geluk dat het gezamenlijk geproduceerde geluid zo glashelder was. Gek is dat er maar drie optredens zijn, naast Scheemda en Groningen ook Haarlem, en er geen uitgebreide (inter)nationale tournee komt. In januari weer starten tijdens Eurosonic Noorderslag?
Concert
Evenement concert Thomas Azier met Noordpoolorkest Gehoord 25/10 De Oosterpoort, Groningen Publiek 750 (uitverkocht)
★★ ★ ★ ★
