Ze komt meteen met de deur in huis: ‘Marco en ik zijn nu drie jaar samen. Hij heeft drie kinderen uit een eerder huwelijk, van wie de oudste het huis al heeft verlaten en de jongste twee op de middelbare school zitten. Mijn kinderen zitten nog op de basisschool. Wij hebben samen een kleintje. Na mijn scheiding ben ik direct bij Marco gaan wonen. Vanwege de kinderscholen wonen onze ex’s vlakbij.’
En dat is meteen het probleem: ‘Marco’s ex blijft maar melden. Soms moet hij iets komen repareren, andere keren kan ze de documenten die hij ooit heeft opgeslagen niet meer op haar computer vinden. En dan heeft hun jongste een wedstrijd waar hij als vader echt bij moet zijn. En natuurlijk komt zij ook. Het gaat maar door. Ik kan er niet meer tegen.’
Ze kan er niet met Marco over praten. ‘Hij denkt dat ik de boel opblaas. Wij krijgen er altijd ruzie over. Ik kan niet slapen, ik blijf er aan denken. Alleen al bij het horen van haar naam krijg ik vlekken in mijn nek. Hij zegt dat ik iets aan mijn jaloezie moet doen en hulp moet zoeken. Maar hij wilde vandaag niet komen. Volgens hem is het echt mijn probleem.’
‘Het vertrek voelde goed. Maar ..
