[ad_1]
film recensieWe zagen hem eerder: de stille, eenzame huurmoordenaar als hoofdpersoon in een film die ons meeneemt in zijn koude, methodische bestaan. De moordenaar – nu in de bioscoop – van gerenommeerd regisseur David Fincher (Vechtclub, Zeven, Het sociale netwerk), verkent geen nieuw terrein. Toch houd je bijna twee uur lang je adem in.
Vooral het eerste en wellicht beste acteerwerk laat zien dat de film gebaseerd is op een (Franse) stripreeks. Het titelpersonage, dat de hele speelduur naamloos blijft, zit bijna letterlijk vast in een frame. Dagenlang verstopt hij zich met een sluipschuttersgeweer op de zolder van een leeg appartement in Parijs, wachtend tot zijn doelwit eindelijk achter het raam aan de overkant van de straat verschijnt.
Hij vult zijn tijd met wat ochtendgymnastiek, een hapje, een drankje en veel staren. De truc is om niet nerveus te worden en vooral wakker te blijven. Een normaal mens zou gek worden, maar zonder de Moordenaar (waterkoud gespeeld door X mannen-acteur Michael Fassbender) is dit een fluitje van een cent. Want denk niet dat huurmoordenaar zijn een spannend leven leidt. Wie zich snel verveelt, moet een ander onderwerp kiezen, zegt een van de vele voice-overs droogjes.
Klinkt saai? Niet in de handen van een meesterfilmer als Fincher. De hypnotiserende belichting, het dynamische camerawerk, de zoemende elektronische muziek van de rockband Nine Inch Nails; Onder zijn leiding wordt vanuit soms minimale instellingen het beste bereikt. En die voice-overs – vaak een wat lui filminstrument – geven een fascinerend inzicht in de ‘morele’ codes van zijn hoofdpersoon. Vooral omdat ze niet stroken met zijn handelen, zo blijkt al snel.
De tekst gaat verder onder de foto
Een bescheiden spoiler (we hebben het er hier of het eerste kwartier over): dat Parijse klusje gaat mis en het beoogde doelwit ontsnapt ongedeerd. De gevolgen zijn desastreus. Wanneer de cliënten zijn vriendin aanvallen, lanceert onze moordenaar een bloedige represaille. Fincher houdt ons bewust op emotionele afstand. Het gaat niet noodzakelijkerwijs om het voelen van de liefde voor zijn meisje, maar om het langzaam zien verschijnen van scheuren in zijn cynische levensfilosofie.
Zwart komisch
Aanvankelijk klinken zijn interne monologen nog steeds dodelijk serieus. ‘Doe alleen waarvoor je betaald wordt, toon geen empathie, anticipeer op wat gaat komen, improviseer niet…’ Deze mantra’s worden keer op keer herhaald, maar ook steeds vaker door de Moordenaar verraad jezelf. Wat wil hij zichzelf en ons als kijkers eigenlijk vertellen? Er is iets duister komisch aan dit alles.
De moordenaar is een ietwat nihilistische film die ook over nihilisme gaat, maar vooral een stijloefening is. En wat voor stijl! Fincher heeft zeker betere films gemaakt, maar weinig mensen manipuleren het medium zo briljant als hij.
Regie: David Fincher. Met: Michael Fassbender, Tilda Swinton, Charles Parnell en Arliss Howard
Bekijk hier al onze video’s over de nieuwste films en series:
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Welke kan!
Log in of maak een account aan en mis nooit meer iets van de sterren.
[ad_2]
