Koning richt zich in brief tot bewoners Curaçao over rehabilatie slavernijheld Tula: ‘Hij was een held in zijn daden en denken’ | Show

“Ik wil u vandaag, als uw koning en als onderdeel van de Nederlandse regering, laten weten hoezeer ik deze rehabilitatie persoonlijk voel”, schreef de vorst in een brief die aanvankelijk dinsdagavond (lokale tijd) zou worden gepresenteerd. Zware stormen maakten voortijdig een einde aan de historische rehabilitatieceremonie, die een dag later plaatsvond.

Tula was de leider van de Curaçaose slavenopstand van 1795. Hij werd op 3 oktober van dat jaar geëxecuteerd. Hij werd in 2010 al uitgeroepen tot nationale held van Curaçao.

Samen met Koningin Máxima en prinses Amalia waren op bezoek Begin februari ging de koning het landhuis Knip op het eiland binnen, waar de opstand onder leiding van Tula begon. De groep woonde een toneelstuk rond Tula bij en sprak met afstammelingen van tot slaaf gemaakte mensen.

“Tula was een held in zijn daden en gedachten”, herinnerde de koning zich in zijn brief, die door zijn vertegenwoordiger op het eiland in het Nederlands en Papiamentu werd voorgedragen tijdens een ceremonie onder begeleiding van muziek.

Uit de brief van Willem-Alexander: ‘Tijdens het bezoek dat mijn vrouw, mijn oudste dochter en ik in februari 2023 brachten aan de toenmalige plantage Knip, waren we opnieuw onder de indruk van zijn persoonlijkheid.’

‘Tula wist velen te inspireren om te strijden voor een menselijk bestaan ​​zonder slavernij. Hij symboliseert de strijd voor de rechten van ieder individu. Hij symboliseert ook de kracht van Curaçao”, aldus de koning, die verder schreef dat “velen van jullie met hart en ziel hebben gewerkt om ervoor te zorgen dat ook de Nederlandse regering zou rehabiliteren. Vandaag is dat gebeurd.’

Door deze rehabilitatie – staatssecretaris Alexandra van Huffelen (Koninkrijksrelaties) vroeg de inwoners van Curaçao in haar toespraak om vergeving – erkent de Nederlandse staat Tula nu ook als strijder tegen extreem juridisch onrecht, zegt Wouter Veraart, hoogleraar van de Encyclopedia of Legal Wetenschap en filosofie van het recht aan de Universiteit van Amsterdam. Hij is al geruime tijd betrokken bij de juridische aspecten van de zaak.

Je kunt er allerlei meningen over hebben, maar de Nederlandse overheid onderneemt bijzondere stappen die in het buitenland – vooral in andere landen die worstelen met hun slavernijverleden – nauwlettend in de gaten worden gehouden. Eerst was er de speciale toespraak van Koning Willem-Alexander op 1 juli met een verontschuldiging voor de slavernij, die al veel internationale aandacht heeft gekregen, en nu de formele rehabilitatie van Tula. “Dat is best moedig”, zegt Veraart.

Nederland steekt met deze gebaren de nek verder uit dan gemiddeld. Want ook in België zijn ze er mee bezig, maar ook in Groot-Brittannië en de Verenigde Staten, maar ze lopen nog steeds achter, zegt hij. De Nederlandse uitspraken zijn dan ook bijzonder. “Hier wordt een voorbeeld gegeven dat je moedig kunt zijn in wat je zegt”, zegt Veraart.

In zijn brief aan de inwoners van Curaçao (een onafhankelijk land binnen het Nederlandse koninkrijk) noemt Willem-Alexander Tula een ‘modern denk- en voelmens’. ‘Geconfronteerd met heersers die bleven vasthouden aan onrecht en onderdrukking, geloofde hij in de waarden van de Franse Revolutie: vrijheid, gelijkheid en broederschap. Hij bracht dit op indrukwekkende wijze tot uitdrukking: intelligent, redelijk, menselijk. Hij zei: ‘We zijn te zwaar misbruikt. Wij willen niemand pijn doen. Wij verlangen niets liever dan onze vrijheid.”

Wat de koning en de staatssecretaris niet bespraken was ‘de kwestie van herstel’. Met andere woorden: het is mooi dat je je verontschuldigt voor een crimineel systeem, maar hoe maak je dat goed? Dat blijft lastig. Veraart: “Nederland zou heel graag een museum over slavernij willen oprichten of ergens een standbeeld willen neerzetten. Maar het woord herstelbetalingen is vaak nog steeds taboe. Het ligt nog steeds te politiek gevoelig.”

De hoogleraar heeft vaak gesuggereerd dat het nodig is om ‘open discussies aan te gaan’ met mensen op Curaçao en andere plaatsen waar slavernij onder Nederlands gezag plaatsvond. Je zou hen moeten vragen hoe zij het herstel voor zich zien, niet alleen in termen van cultureel-educatieve kwesties, maar ook op sociaal-economisch gebied.

“Ik geloof niet in het individueel compenseren van alle nakomelingen, maar wel in collectieve maatregelen om bijvoorbeeld schrijnende situaties op Curaçao en andere plekken waar mensen niet in waardigheid kunnen leven te herstellen. Een vorm van herstel dus gericht op zaken die nog helemaal niet goed zijn.” verkeerd is, wat de waardigheid van mensen aantast.” Wat Veraart betreft kun je bijvoorbeeld denken aan fatsoenlijke huisvesting, medische zorg en sociale zekerheid.

Voor dat laatste bestaat volgens hem in Nederland meer begrip dan vaak wordt gedacht. “Als je duidelijk uitlegt dat het niet gaat om mensen één op één terugbetalen wat destijds verdiend is, maar dat het nu vooral gaat om repareren wat er nog mis is, dan zullen veel mensen in Nederland zich een stuk meer zorgen maken. over het.” er minder negatief over. En ja, er heerst bij sommigen ook een soort psychologische angst: dat als Nederland alles moet terugbetalen, wij dan de Nederlandse welvaart onderuit halen. Omdat het schuldgevoel blijkbaar zo diep zit.”

Liefde onze site Houd de nieuwste afleveringen van onze podcast Van Oranje in de gaten, een serie over de meest bijzondere Sinaasappelen uit de rijke geschiedenis van ons koningshuis.

Bekijk hier al onze video’s over het Koninklijk Huis: