Voetbalclub in nood: het hoeft met kunnen en willen maar een keer andersom te zitten | Opinie

Ik ben niet Dr. Ir. P. Akkermans. Maar zelfs ik kan zeggen: ‘Ik ben gevraagd’. Niet zo lang geleden. Of een plek in het bestuur van de volleybalclub niet iets voor mij is. Misschien. Ik heb wat ervaring. Was ooit algemeen assistent bij de stichting studentensport. Veel geleerd. Al weet ik nog steeds niet wat die functie precies inhield.

Toch heb ik beleefd bedankt. En ik voelde me meteen schuldig. Nu blijft het neerkomen op dezelfde kleine groep mensen. Het spijt me. Maar geloof me: echt geen tijd. Eén keer per week trainen is al een uitdaging. En ik geloof: als je iets doet, moet je het ook goed doen. Dat klinkt als een excuus. Ik geef het meteen toe.

Ik zal die 1200 leden van ATC, die geen manier zien om hun kostbare tijd in de club te investeren, niet veroordelen. Dus dat is min tachtig die dat wel doen. Die ervoor zorgen dat de kinderen weten waar en hoe laat ze zaterdag weer moeten spelen, die het fluitsignaal oppakken om het voor iedereen binnen de lijnen leuk te houden of de ballen opblazen zodat er in ieder geval iets anders is om tegen te strijden. trap tegen de benen van de tegenstander. Tachtig is misschien niet genoeg, maar dat maakt het gewoon mooi af.

Voor ATC hoop ik van harte dat er op de volgende ledenvergadering voldoende mensen zijn die alsnog bereid zijn de handen uit de mouwen te steken. Of dat er een briljante geest bestaat die de oplossing heeft voor het probleem dat vrijwel alle verenigingen aangaat.

Het zal niet gemakkelijk zijn. Er wordt niet voor niets al langere tijd gezocht naar een voorzitter. Maar het is mogelijk. De onlangs overleden interim-president Roel Kok zei in deze krant: “Mensen die het kunnen, willen het niet. En mensen die het willen, kunnen het niet.” Het hoeft alleen maar andersom te zijn met vermogen en verlangen.

Wat mijn eigen club betreft: ik kan alleen maar hopen dat er genoeg mensen overblijven die de tijd hebben en bereid zijn of blijven om de vereniging te steunen. Zo ja, dan driemaal dank. Als dat niet het geval is, heb ik weinig andere keuze dan te accepteren dat ik zo nu en dan een bal tegen de muur moet houden. Ook leuk.