Tv-recensie | Vormgever Bappie is transgender: dat zag niemand aankomen

Mensen komen snel tot een oordeel, zo blijkt uit de introductie van Mensen kijken Dinsdag bij de EO. Een mening is makkelijk te geven, Ook over mensen die we niet kennen. Ik zou zeggen: voornamelijk, maar dat zegt misschien meer over mij. Het ontwerp van het programma is eenvoudig. Er zijn vier panels van vier: de moeders, de senioren, de tiktokers, de studenten. Ze krijgen een voor hen onbekende persoon te zien. De eerste was grafisch ontwerper Bappie, 32 jaar, een stoere man met een zwarte baard, piercings en tatoeages. Meer informatie kregen ze niet, het werd gissen en gokken. Op de klank van zijn stem, zijn tweede beroep (hij is een plus-size model), de inrichting van zijn huis (Japandi – een samentrekking van Japans en Scandinavisch). Het wordt erg moeilijk om te kiezen wie zijn partner is. Man, vrouw, wit, zwart? “Hij is een ontwerper”, zegt iemand in het TikTok-panel. “Ze zijn toch allemaal homo.” Alle panelen hebben het mis als ze vragen wat Bappie zijn mooiste lichaamsdeel vindt. Niet zijn baard, niet zijn billen, maar zijn buik. Omdat het, zegt hij, kneedbaar, warm en harig is.” Gadverdámme, zeggen de senioren, de studenten en de tiktokers. Bappie en zijn vriendin hebben geen kinderen, precies wat de meeste mensen dachten. Maar wat niemand zag aankomen: Bappie blijkt transgender te zijn.

Bij persoon twee, Esther van 58, zitten alle panelen op het verkeerde spoor. Het was haar duidelijk dat haken haar grootste verslaving is, maar iedereen was er zeker van dat ze manloos, kinderloos en bibliothecaresse zou zijn. Ze is een getrouwde moeder van drie kinderen en draait hiphop als DJ in Amsterdamse clubs. Hoe meer lagen er van Esther werden afgepeld, hoe sympathieker de panelen haar vonden. “Eerst dacht ik: wat een dwaas, maar ze wordt steeds aardiger.”

Moraal van het verhaal: niet iedereen is wat hij lijkt. Ik wist. Ja, ik had kunnen zweren dat het de leraar was Eén vandaag pleitte voor aandacht voor de Tweede Wereldoorlog op middelbare scholen die zelf een joodse achtergrond hadden. Pas toen zijn naam op het scherm verscheen, zag ik dat het Turks was. En ik keek op naar de onverwachte angst in de ogen van de 21-jarige Nederlandse reservist Jishai in de Nieuws van acht uur. Hij vertrok vroeg of laat naar Israël om het land te beschermen. Maar alleen al de suggestie dat mensen in Gaza door zijn toedoen zouden kunnen sterven, veranderde zijn moed in nederigheid.

En natuurlijk vond ik van alles toen ik aankwam Vier handen op één buik De zestienjarige Aldinya kreeg te horen dat ze normaal gesproken op hetzelfde moment ongesteld wordt als haar moeder, behalve die keer dat ze zwanger bleek te zijn. Ze was inmiddels 26 weken onderweg en een vader was niet meer ‘in beeld’. Ik had niet kunnen bedenken dat je op zo’n jonge leeftijd zo klaar kon zijn voor een toekomst die te vroeg begint. Ze wilde bij de politie werken, maar met een kind konden de onregelmatige diensten lastig worden. Leraar worden op een basisschool leek haar een meer praktische optie. Als ik personeelsmanager bij de politie was, zou ik haar bellen en precies die diensten aanbieden die zij kon combineren.

Rutte-Derksen

Aftredend premier Rutte scoorde qua menselijke kennis veel beter dan ik gisteren. Hij kende Johan Derksen goed genoeg, zei hij, om te weten dat hij zijn uitspraken had gedaan Vandaag Binnen zou vanaf maandag terugnemen. Daar had Derksen gesproken over de bloedige aanval van Hamas op Israël, en zei dat ‘de Joden er natuurlijk wel een beetje om hadden gevraagd’. Die opmerking viel slecht in de smaak, en niet alleen bij Rutte. Aanvankelijk leek Derksen het vertrouwen van Rutte in hem te ontkennen door de aflevering van dinsdag te beginnen met te zeggen dat hij “zeer tevreden” was met zijn sms’jes. Alleen, zei hij, waar hij joden zei, bedoelde hij Israëliërs. Stop de klokken. Joden, zei hij, waren ‘te algemeen’. Rutte had hem immers juist ingeschat. Hij nam één woord terug.