Ik lees dat Hamas ‘zelfmoord heeft gepleegd’ met zijn aanvallen op Israël, gezien de gevolgen voor deze terroristische beweging. Het lijkt mij niet dat Hamas Israël op 7 oktober binnenviel met zelfmoordneigingen. Dit ondanks het feit dat ruim 1.500 terroristen zijn omgekomen.
Door de Joodse staat te vernederen was Hamas vooral bezig met het behalen van een prestigieuze overwinning. Maar de terroristische beweging was zich er ook zeer van bewust dat de represailles van Israël tegen Gaza een omvang zouden hebben die nog nooit eerder in de geschiedenis van dit conflict was gezien. Hoewel dit de eigen bevolking opofferde, gokte Hamas bewust op het mobilisatie-effect van de massale vernietiging van huizen, infrastructuur en levens in Gaza als reactie op Israël. Het zou mogelijk het begin kunnen markeren van de mobilisatie van verontwaardigde Arabische en islamitische landen, wat misschien zou kunnen resulteren in de verspreiding van oorlog tegen het verzwakte en gedemoraliseerde Israël en, als bonus, in een explosie van anti-Israël sentiment in de hele westerse wereld. De terreur van 7 oktober is waarschijnlijk eerder een daad van cynisme en nihilisme dan van zelfmoord.
Om dit resultaat te bereiken, waarbij Israëls grenzeloze en woeste woede werd opgeroepen, moesten de aanvallen van krankzinnige wreedheid zijn. Het Joodse vlees moest zo diep mogelijk worden gesneden om bij het Joodse DNA te komen. Dit is absoluut gelukt: de woorden ‘pogrom’ en ‘Holocaust’ zijn gebruikelijk na wat in Israël wordt gezien als de grootste massamoord op Joden sinds de Sjoa.
De methoden die door de terroristische beweging worden gebruikt tarten alle verbeelding en overschrijden de ultieme grenzen van de beschaving. Hamas ging op een bloedige en ongeremde ‘jodenjacht’, vooral op het ravefestival en de kibboetsen Be’eri en Kfar Aza. Van huis tot huis, van auto tot auto: iedereen die werd gevonden moest worden uitgeroeid. Het ging hierbij om marteling, verkrachting of ontheiliging van dode lichamen. De moord op hele families en de verminkingen van baby’s kunnen hier beter niet worden beschreven. Soms werden zelfs huisdieren vermoord en ook joodse kinderen en ouderen werden samen met jonge vrouwen ontvoerd.
Ook hier kun je de missie van de terreurbeweging als ‘succesvol’ bestempelen: de eerste reacties van Israël zijn angstaanjagend hard en de verwoesting in Gaza lijkt nog maar het begin. Ervan uitgaande dat er maar weinig landen zijn die zo’n moordzuchtige terroristische staat aan hun grenzen zouden tolereren, kan men het ergste vrezen voor Gaza als buurland van Israël. Maar het is nu aan Israël zelf om de wereld te laten zien dat het land, ondanks zijn immense verdriet en woede, de rode grens tussen barbarij en beschaving niet zal overschrijden.
Mensen die verlangen naar vrede en eenzijdig de Palestijnse zaak omarmen, moeten beseffen dat dit niet kan worden bereikt met de barbaarse Hamas. Het gaat deze religieus-terroristische beweging uiteindelijk niet om het afdwingen van een oplossing voor het conflict. Zoals vermeld in het Hamas-handvest van 1988 (ondanks een verzachting in 2017): “Israël zal bestaan en overleven totdat de Islam het elimineert.” Geen misverstand: Hamas mag alle middelen inzetten om de ‘heilige grond’ van Palestina permanent vrij te maken van Joden.
Columnist gooit drie keer per week Sylvain Ephimenco zijn visie op de actualiteit. Lees hier zijn columns.
