Wat wordt jouw grote uitdaging in 2024? Dat vroegen wij onze lezers de afgelopen weken. Schrijf over de plannen, dromen en acties voor de komende twaalf maanden. Lezers pakten de pen, stuurden hun reflecties, gedichten, kaarten. Op deze pagina’s de keuze die de bijlagenredactie heeft gemaakt uit de inzendingen.
Het cliché is maar al te waar: als je gezond bent, heb je duizend wensen, maar als je ziek bent, heb je er maar één…
In augustus 2022 werd bij mij een kwaadaardige vorm van prostaatkanker vastgesteld. De spreekwoordelijke wereld stond op zijn kop. Ziekenhuis in en uit. Van afgelopen januari tot eind april elke drie weken een chemokuur ondergaan. Je voelt je af en toe slecht, maar je wilt je goed blijven voelen. Wandelen, buurtbloggen voor Beijumnieuws, werken met psychiatrische patiënten in Veldzicht in Balkbrug. Een familieman en vader zijn.
Begin mei stortte ik volledig in. De chemo was voorbij, maar toen: dood bot op verschillende plekken in het lichaam. Sinds mei kan ik al zeven maanden niet meer lopen of fietsen. Zich verplaatsen in de rolstoel. Na twee operaties in de afgelopen maand waarbij de rechterknie werd verwijderd en bacteriën voortdurend worden aangevallen door antibiotica, is de hoop gevestigd op 9 januari.
Op die datum staat een kunstknieoperatie gepland. Voorwaarde: er mogen geen ziekteverwekkende bacteriën meer rondzwerven. De oorlog tegen infecties moet worden gewonnen. Ik wil vrede in het nieuwe jaar. Weer normaal kunnen lopen, fietsen en autorijden. Schuim rond Beijum om nieuws te verzamelen.
Ik heb maar één wens voor 2024….. En dat wens ik ook voor de lezers van het Dagblad. De rest is secundair.
Johan Fehrmann, Beijum
Wie gaat mee?
Plannen, dromen en, indien mogelijk, acties. Onlangs gepensioneerd, heb genoeg tijd en alles te doen langzame beweging kan doen, omdat ik me ervan bewust ben dat in een bepaald deel van mijn leven een stap altijd te snel is gezet. Nu veel ontspannende momenten maar ook ‘lege’ agendapagina’s. Ik breng mijn tijd vaak alleen met mezelf door of hier en daar met familie, vrienden, prima, best tevreden, maar…
Kan ik een maatje (m/v) vinden die ook wil reizen, fietsen of naar een theater of museum wil? Wie weet wil je wel eens varen op de Friese meren of door de Amsterdamse grachten. Het gaat zeker niet om het vinden van nieuwe liefde. Mijn partner werkt nog steeds hard en wil graag ontspannen en zijn eigen ding doen tijdens een vrij weekend. Begrijpelijk, maar jammer dat hij geen energie meer heeft voor gezamenlijke ‘uitstapjes’.
Waar vind je een maatje die mee wil, die een vriendschap wil opbouwen? En nee, het gaat niet om een buurman of vriend uit de gewone sociale kring. Iedereen heeft zijn eigen hobby’s of een partner met wie activiteiten worden ondernomen. Bel een advertentie, via een tijdschrift; al geprobeerd, geen succes. Dus: mijn uitdaging (en droom) is om een leuk maatje te vinden met dezelfde intentie: pluk de dag, vier het leven, ga eropuit en geniet.
Marjan vd Heuvel, Groningen
Dit is de tijd
Toen ik 15 was, wilde ik schrijven, maar daar kwam ik jarenlang niet echt aan toe. Pas na het overlijden van mijn moeder in 1998 – toen ik 43 was – ben ik begonnen. Sindsdien schrijf ik onder de meisjesnaam van mijn moeder: Veenema. Als eerbetoon.
Ik schrijf over alles wat mij opvalt, wat mij raakt. En over het leven dat ik zie als een ‘treinreis’. Onderweg ontmoet ik mijn medereizigers. De één reist wat langer dan de ander. En sommigen dragen misschien onvermoed bij aan mijn columns en gedichten door iets van zichzelf te laten zien. Mensen kunnen brandstof voor elkaar zijn en iets voor elkaar betekenen. Dat hoop ik ook te bereiken met mijn schrijfsels.
Ik doe af en toe mee aan poëziewedstrijden. En ik treed op met mijn programma Poëzie en Verhaalreis. Het maakt me blij. Je moet niet zo bang zijn dat je – om het maar bot te zeggen – beledigd raakt. John F. Kennedy zei ooit: “Alleen degenen die durven te falen, zullen een kans hebben om te slagen.” En in 2024 ga ik die uitdaging opnieuw aan.
Vroomheid de Jong, Grijpskerk
Keuzes maken die ingaan tegen je dromen en plannen
Op de drempel van 2023 naar 2024 heb je een moment waarop je terugkijkt op het afgelopen jaar en vooruitkijkt naar het nieuwe jaar. Welke plannen, dromen en acties heb ik in gedachten? Dat kan een goed voornemen zijn.
Een uitdaging is meer dan een goed voornemen of een wens. Een uitdaging is een moeilijke taak om te verwezenlijken. Een uitdaging kan zich richten op een actie en het uitlokken van een reactie.
Door een uitdaging aan te gaan, zul je groeien. Niet in de lengte, je vergroot je comfortzone. Je plan zal slagen als je bereikt wat je voor ogen hebt. Je ontwikkelt nieuwe vaardigheden..
Als iets niet lukt, leer je omgaan met tegenslagen. Omgaan met stressvolle situaties. Dan… even bijkomen en de draad weer oppakken. Je leert jezelf steeds beter kennen.
De uitdaging voor 2024 is het runnen van het melkveebedrijf in het prachtige Reitdiepgebied. Leun niet achterover. Denken en doen wat we altijd deden, ontvangen wat we altijd hadden. Durf te veranderen. Misschien moet u uw manier van denken aanpassen en het bedrijf aanpassen.
Pas je aan de overheidsvoorschriften aan. Een overheid die vervolgens de regels aanpast in het nadeel van de boer. Bijvoorbeeld de ecoregelingen van het nieuwe Gemeenschappelijk Landbouwbeleid (GLB). Zoveel bedrijven zijn vastbesloten om ‘goud’ te ontmoeten, maar de hoeveelheid geld wordt gedeeld. Voorwaarden gesteld door zuivelverwerkers, voerleveranciers, samenleving etc.
Soms keuzes maken die tegen je dromen en plannen ingaan. Dat is een echte uitdaging voor de nabije toekomst!
Groeten Terra, Adorp
Ik kan nog meedoen
Mijn grootste uitdaging voor 2024 is accepteren dat ik chronisch ziek ben. Ik ben afgewezen en dat roept veel emoties op. Maar ik ben niet afgeschreven, ik kan nog meedoen. Het voelt heel eenzaam en soms onbegrepen. Ik wil graag post ontvangen van lezers van de krant, zodat ik er nieuwe energie uit kan halen en het gevoel heb dat ik het niet alleen hoef te doen.
Verder hoop ik dit jaar met veel plezier op te groeien en mijn prachtige kinderen op te voeden.
Maartje, Groningen (naam en adres bekend bij de redactie)
Energie besparen
Mijn uitdaging voor 2024: zoveel mogelijk mensen laten zien dat energie besparen en geld besparen hand in hand kunnen gaan. Sterker nog, niets doen en een hoge energierekening blijven betalen is duurder dan het nemen van besparingsmaatregelen! Ik wil mensen aan het denken zetten, maar als het even kan ook aan het werk zetten om hun woning te verduurzamen.
Zelf heb ik mijn oude huis (1905) gasvrij en energie-plus gemaakt. Ik heb de kosten in ongeveer zes jaar terugverdiend. Nu er diverse soorten subsidies en energieleningen bijkomen, wordt dit alleen maar makkelijker! Daarom heb ik mijn huis aangemeld voor de verkiezing van het Duurzaamste Huis van Nederland . Hier in Groningen weten wij als geen ander hoe belangrijk het is om het gas af te sluiten. Zou het dan niet mooi zijn als een Gronings huis deze eretitel wint? Hiervoor wil ik komend voorjaar jullie hulp inroepen!
Ben jij al nieuwsgierig geworden? Neem gerust een kijkje op mijn pagina Duurzame Huizenroute . Je kunt mij ook een vraag stellen of een rondleiding aanvragen via de pagina.
Paul Joosten, Zuidwending
Rouwen en weer genieten
Medio maart 2020 werd Nederland opgeschrikt door COVID-19. Mijn moeder en ik, waarschijnlijk besmet tijdens een bezoek aan de polikliniek, werden hier brutaal mee geconfronteerd toen mijn moeder met benauwdheid werd opgenomen in het Wilhelmina Ziekenhuis in Assen en ik hoestend thuis zat.
Er werd een nationale lockdown afgekondigd en voor mij en mijn gezin volgde een verschrikkelijke periode van gescheiden zijn van het centrum van ons gezin. Uiteindelijk stierf mijn moeder in het bijzijn van twee mensen.
Het ontbreken van het normaal intensieve contact en de besluitvorming rondom haar overlijden, en de beperkte mogelijkheden om haar de laatste eer te bewijzen, hadden een grote impact. Ze stierf eenzaam zonder afscheid te kunnen nemen van haar man, kinderen en kleinkinderen van wie ze zoveel hield. Kort daarna volgde het onverwachte overlijden van mijn zwager en een jaar geleden overleed mijn vader.
Twee kleinkinderen rijker en denkend dat ze weer grip op het leven hebben, vertelt de politie in april 2023 dat de dood van je moeder mogelijk onder verdachte omstandigheden heeft plaatsgevonden. De pijn en het onbegrip komen in één klap in volle kracht terug. Was het de tijd van mijn moeder en is dit wat ze wilde? Bij gebrek aan betrouwbare informatie worden allerlei mogelijke scenario’s bedacht.
De vele verliezen hebben mijn gevoel van stabiliteit en veiligheid ernstig aangetast, wat heeft geleid tot een gevoel van identiteitsverlies, waarin het moeilijk lijkt om een nieuw evenwicht te vinden. Er volgt ruim een half jaar onzekerheid en zorgen.
Het blijkt nu dat mijn moeder niet onder verdachte omstandigheden is overleden. De verpleegkundige van het Wilhelmina Ziekenhuis houdt zijn mond en de echte waarheid zullen we waarschijnlijk nooit te weten komen.
Mijn uitdaging voor 2024 is om (weer) de tijd te nemen om te rouwen en hierin geduld te hebben. Maar vooral om (meer) te kunnen genieten van al het moois dat het leven te bieden heeft!
Annelies Appelhof-Noorman, Eexterveen
