De profeet van Kahlil Gibran bestaat al honderd jaar. Dit handboek voor levensvragen biedt veel mensen steun, vreugde en stof tot nadenken. Waarom pakken LC-lezers het van de boekenplank? En wat zijn hun favoriete hoofdstukken? De finale van vandaag: de bruiloft.
Waarom ik op aarde ben
“In augustus 1981 logeerde ik bij mijn achterneef Jaap Gulmans, doopsgezind dominee in Amsterdam-Noord. Hij kon prachtig schrijven en preken. Ik ervoer zijn gebeden als gedichten. Jaap en ik waren geestverwanten.
Op een dag arriveerde het boekje De profeet op zijn tafel. Het had een hardcover, roodgekleurde omslag en bevatte ook illustraties. Ik wist het niet, maar ik was meteen verkocht. Tijdens het lezen was ik zo geboeid dat ik het niet kon wegleggen. Plotseling begreep ik alles over het menselijk bestaan, mijn plaats in de wereldaangelegenheden en waarom ik op aarde was. Het opende mijn ogen.
Ik vroeg Jaap om papier en pen en kopieerde de stukjes over het huwelijk, de liefde, kinderen en vrienden zodat ik ze mee naar huis kon nemen. Toen ik thuiskwam, heb ik het meteen gekocht. Ik heb het de afgelopen jaren vaak cadeau gegeven aan vrienden.
Ik ben muziektherapeut. Muziek is de taal van de ziel, muziek kan de klep van je hart openen. In mijn werk in de gehandicaptenzorg heb ik fantastische dingen meegemaakt. De meest agressieve mensen waren bij mij lammeren – het was wonderbaarlijk.
Mijn eigen leven loopt als een zigzaglijn. Ik ben extreem gevoelig en ben met enige regelmaat depressief. Soms sta ik op een hoogtepunt en val ik dan weer naar beneden. Ik probeer altijd eerlijk te zijn als mensen mij vragen hoe het gaat. Ze hebben het recht om echt te weten hoe het met mij gaat. Dit geeft ook inzicht in de hoogte- en dieptepunten.
Gibrans tekst over het huwelijk spreekt mij misschien het meest aan. Er moet ruimte zijn tussen mensen. Bomen groeien niet in elkaars schaduw. Ik heb al 53 jaar zo’n relatie! We laten elkaar vrij, we hebben onze eigen vriendengroep. Als ik bij een vriendin koffie ga drinken en haar man komt meteen naast me zitten, dan heb ik daar een hekel aan.
Ik ben altijd actief geweest voor de Rooie Vrouwen, de vrouwenorganisatie van de PvdA. Politicus Hedy d’Ancona was ook lid, we hebben elkaar wel ontmoet. Wij vonden bijvoorbeeld dat een vrouw voor haar eigen pensioen moet kunnen zorgen. Vroeger wilden we dat wel, maar toen mocht het niet.
Ik heb altijd geloofd dat je jouw aandeel moet hebben in de samenleving. Zo was mijn moeder ook: zij liet zich niet ondersneeuwen door anderen. Ze kwam ook voor zichzelf op.
De kleine oplage van het boek ligt altijd binnen handbereik in een la. Soms wordt het leven mij te veel. Dan verlies ik mezelf tijdens het lezen weer in de prachtige poëtische taal van Kahlil Gibran.”
Geertje Kingma (78), Leeuwarden.
Geertje Kingma schrijft ook songteksten. Ze werkt al een tijdje zonder haast aan een moderne, Friese vertaling van De Profeet.
Een halve eeuw lang
“Wij trouwden in 1973 in de studentenkapel in Eindhoven. Tijdens de kerkdienst werd het gedeelte over de liefde afgerond De profeet Lees hardop. Ik was 21 jaar oud en hoewel er veel liefde was, voelde ik me ook bezorgd over de belofte dat ik de rest van mijn leven trouw zou blijven.
Het is nogal wat, zo’n langetermijnbelofte. Hoe lang zou dat zijn? Ik was ook bang dat ik mezelf zou verliezen door zo’n verbintenis aan te gaan. Ik had immers ook ruimte voor mezelf nodig. Om mij heen zag ik veel koppels alles samen doen, waardoor ik mij onderdrukt voelde.
Gibran had ook een sms over het huwelijk. Ik las ze regelmatig en de woorden stelden mij gerust. Het kan allebei tegelijk zijn: samen zijn en alleen zijn. Drink niet uit dezelfde beker en eet niet van hetzelfde brood. En ga bij elkaar staan, maar niet te dicht bij elkaar. Dit jaar zijn we 50 jaar getrouwd, dus het is al een halve eeuw zo!
Bruiloft
Jullie zijn samen geboren, en samen zullen jullie voor altijd en eeuwig blijven.
Jullie zullen samen zijn als de witte vleugels van de dood jullie dagen verstrooien.
Oh, jullie zullen zelfs samen zijn in de stille herinnering aan God.
Maar laat er ruimte blijven in jullie samenzijn.
En laat de winden van de hemel onder jullie dansen.
Heb elkaar lief, maar sluit geen liefdescontract;
Laat haar liever een bewegende zee zijn, die beweegt tussen de oevers van uw ziel.
Vul elkaars beker, maar drink niet samen uit dezelfde kelk.
Geef de ander wat van jouw brood, maar eet niet hetzelfde brood.
Zing en dans samen en wees vrolijk,
Maar laat ieder van jullie ook alleen zijn, alleen,
Als de snaren van een luit, al trilt er dezelfde muziek doorheen.
Geef jullie hart, maar niet aan elkaar in bewaring.
Want alleen de hand van het leven kan je hart vasthouden.
En help elkaar, maar kom niet dichterbij;
Want de pilaren van de tempel staan apart,
En de eik en de cipres groeien niet in elkaars schaduw.
Ingenet van Popta, Steenwijk.
Elkaar begrijpen
Wij hebben De profeet van dominee Van der Wal, die 42 jaar geleden met ons trouwde. Vervolgens bladerde ik door het boek en zette het op de boekenkast. 10 mooie, liefdevolle, ondernemende jaren volgden. Toen kwam een tijd waarin we elkaar de ruimte moesten geven, nieuwe inzichten moesten accommoderen en elkaar moesten leren begrijpen.
Ik was aan het zoeken en kwam dat pad tegen De profeet nogmaals, in mijn eigen boekenkast. Ik had niet kunnen vermoeden dat ik hierin de wijsheid, inspiratie en bemoediging zou vinden. De oproep in de krant doet mij terugdenken aan de rijkdom die wij samen, in harmonie, onze weg hebben gevonden. En dat doen we op onze eigen manier, met ons eigen geloof.”
Annie Walsma-Black, Folsgare.
