Wat is de mooiste of bijzondere foto die jij in 2023 hebt gemaakt? Die vraag stellen wij aan de Friese persfotografen. Simon Bleeker kiest zijn foto van muziekmannen Ernst Langhout en Jan Switters, die hun huis, haard en werkplek verloren bij een woningbrand.
Het dak boven hun hoofd, muziekstudio, apparatuur, repetitieruimtes, bron van inkomsten, levenswerk, bezittingen: alles. Met uitzondering van een enkele mengtafel en laptop zagen zanger en muzikant Ernst Langhout en producer Jan Switters het op 10 februari allemaal in rook opgaan. Letterlijk. De vlammen rezen meters hoog op uit de boerderij in Gauw waar ze beiden woonden en werkten. Binnen een half uur lag alles in de as.
Ze waren hun bezittingen kwijtgeraakt, maar aan vrienden leken ze geen gebrek te hebben. Van alle kanten kregen ze hulp en onderdak aangeboden. En bands waarmee de twee samenwerkten, organiseerden in mei een benefietconcert.
Langhout en Switters waren zelf al begonnen met de voorbereidingen voor de wederopbouw van de boerderij. Reden ervoor Friesch Dagblad om te zien hoe het met ze ging, en om fotograaf Simon te sturen om een foto van hen te maken.
Prachtig
“Vooral leegte”, beschrijft Simon wat hij een paar maanden later op de plaats van de brand aantrof. ‘En twee mannen die op een braakliggend terrein aan het opruimen waren.’
Een regenwaterput overleefde de brand en stond er nog steeds. Ook een oude wilg. “Wonderbaarlijk, de boom stond op één meter afstand van het huis. Hij werd geplant in 1860, toen ook de boerderij werd gebouwd. De mannen hadden de brandweer specifiek verzocht de boom indien mogelijk te redden. Ze hielden hem de hele tijd nat.”
Simon wist meteen dat hij de boom en de put erbij wilde betrekken. “Voor mij laat een goede foto zien wat er gebeurt. Daarom kies ik vaak voor overzichtsfoto’s die een situatie schetsen, met elementen die belangrijk zijn voor het verhaal.”
Afgeleid van
Een goede foto maken van Langhout en Switters zelf bleek nog niet zo eenvoudig. “Ze werden steeds afgeleid door Jurre. Hun kat. Het volgde hen altijd, en mij ook.”
Simon vond het niet erg dat Jurre zijn fotomomenten verstoorde. “Er was iets grappigs en ontroerends aan, twee stoere jongens, zo druk met hun kat.” Dat kwam waarschijnlijk ook omdat Jurre, naast de put en de boom, het enige andere was dat de mannen daar hadden achtergelaten, vermoedt de fotograaf. “Ze raakten bijna alles kwijt, maar de kat vrolijkte ze op. De lichtstraal tussen de donkere wolken.”
En dus moest Jurre ook op de foto, besloot Simon. “Ik heb het strategisch op de put geplaatst en ze verder laten gaan.”
Het resulteerde in zijn meest spontane en mooiste foto van dit jaar. “Ik ben eigenlijk ook geen fan van poseren.” Techniek, een compositie bedenken, esthetiek, het moment, contact: bij het maken van een foto moet je met veel tegelijk bezig zijn, weet Simon. “Ik betrap mezelf er regelmatig op dat ik er emotioneel een beetje in betrokken raak, waardoor ik weinig aandacht heb voor die andere dingen.”
Dit eindigt bij voorkeur met een foto waarbij de achtergrond het verhaal ondersteunt en de emoties ook zichtbaar zijn in het beeld, vertelt hij. In Gauw is dit volledig gelukt. “Verrassend genoeg – ook voor mij – door een glimlach in deze verdrietige context.” De leegte die de brand heeft achtergelaten, de veerkracht die tot uitdrukking komt door de aanstaande wederopbouw, het verdriet en de hoop. Het staat allemaal op deze foto. Mede dankzij Jurre.
Simon Bleeker (Sneek, 1962) is autodidact. Sinds zijn twaalfde gebruikt hij een camera en leest hij boeken over fotografie.
