Neerijnen
Hij had de lachertjes, Jozef van den Berg. De veertigjarige cabaretier was op 14 september 1989, iets voor acht uur ‘s avonds, in de Antwerpse schouwburg De Singel. Een volle zaal wachtte daar op zijn optreden Genoeg wachten.
Jozef van den Berg betrad het podium. ‘Ik zal het je proberen uit te leggen. Ik zal nooit meer spelen. Ik heb een realiteit benaderd die niet langer gespeeld kan worden.’ Het is stil, dan is er geroezemoes, gegrinnik, gelach. ‘Je denkt nog steeds dat wat ik zeg niet waar is. Je vergist je en dat is het bedrieglijke aan theater. Theater is vals.’
