Van de rivier tot aan de zee, van de rivier tot de zee… Een poëtische zin die past in een lied van hoop en moed, zelfs in een liturgische psalm of lied. Iedereen van de planeet Mars zou het ook geloven. In onze wereld leiden woorden onmiddellijk tot verdeeldheid. Ze culmineren onvermijdelijk in: ‘Palestina zal vrij zijn‘, Palestina zal vrij zijn.
De slogan komt opnieuw in beeld in het Westen tijdens demonstraties voor de rechten van de Palestijnen. Met of zonder het tweede deel van de zin. En zelden roept een actiekreet zoveel dubbelzinnigheid op.
De slogan heeft een lange geschiedenis en verschillende aandachtspunten. Na wat rondsnuffelen kom ik deze geluiden tegen: dat Palestijnen in vrijheid leven tussen de rivier en de zee; een (vreedzame?) eenheidsstaat van Joden, Palestijnen en wie daar verder woont; een gewapende strijd van Palestijnen tegen de staat Israël; alleen de joden die er traditioneel (vóór 1900) hebben gewoond, mogen blijven, de rest moet terugkeren naar waar ze vandaag kwamen; Joden tussen de zee en de rivier moeten het veld verlaten. Je kunt er in ieder geval vanuit gaan dat…
