Inventief Super Mario Wonder is leuk voor ouder én kind

De nieuwe Super Mario Wonder is niet alleen de eerste Mario-platformgame in zes jaar, het is ook het eerste tweedimensionale deel in elf jaar. Wonder stijl gaat nog verder terug, naar de dagen van de Super Nintendo, maar met een moderne twist. Af en toe lijkt het spel op een aquarelschilderij, waarbij de hoofdpersoon vrijer beweegt dan in oude spellen: hij trekt zijn valmuts mee terwijl hij in een buis duikt, of rent als een enthousiast kind met de handen op de rug.

Het verhaal is een excuus om je van gebied naar gebied te sturen, net als andere games in de serie. Dino-schurk Bowser is weer terug om de boel te verpesten, deze keer zet hij het bloemenrijk op zijn kop. Mario en zijn vrienden moeten speciale zaden vinden die verspreid over de levels liggen om hem tegen te houden.

Als je die niveaus laat speelt Mario Wonder kijken waartoe het in staat is. In het platformgamegenre, waarin spelers van platform naar platform springen, is dit de meest inventieve productie van de afgelopen decennia: levels zitten vol geheimen en alternatieve uitgangen, die naar andere, verborgen gebieden kunnen leiden. Het geeft het spel een slimme moeilijkheidsgraad: jonge en onervaren spelers halen voldoening uit het simpelweg voltooien van een level, terwijl meer ervaren gamers urenlang zullen besteden aan het zoeken naar alles.

Niveaus veranderen volledig in vorm en doel wanneer je de verborgen, zogenaamde Wonderbloem vindt. Deze felblauw gekleurde plant stuurt Mario op een soort psychedelische trip: stilstaande platformen gaan ineens lopen, de zwaartekracht kan stoppen en soms bekijkt Mario de wereld ineens van bovenaf in plaats van vanaf de zijkant. De Wonderbloem is een excuus voor Nintendo om alle aspecten van het oorspronkelijke spelontwerp achterwege te laten en er tijdelijk iets heel anders van te maken. Een licentie om creatieve, verschillende soorten games in deze game te verbergen, wat vaak resulteert in verrassende ervaringen. Nintendo bewijst opnieuw over enkele van de meest creatieve en ervaren ontwerpers te beschikken.

Samen op pad

De 2D-stijl van Mario Wonder is duidelijk een poging om oude fans te sussen, maar de maker lijkt zich ervan bewust dat de generatie die ermee is opgegroeid nu vaak kinderen heeft. De game kan coöperatief gespeeld worden, maar deze coöperatieve modus lijkt vooral bedoeld om samen met een onervaren, wellicht jongere, gamer op pad te gaan. Zo kunnen vijf van de twaalf speelbare personages geen schade oplopen en als je samen speelt, komt een dood personage snel weer tot leven.

Bij het selecteren van het niveau heb je vaak vrije keuze uit meerdere gebieden, waarbij de game je vooraf netjes vertelt hoe moeilijk elke individuele uitdaging is. Zo kun je met een jonge medespeler de moeilijkste levels vermijden om het toch een beetje leuk te houden.

En dan komt die geleidelijke moeilijkheidsgraad weer tot zijn recht. In de weken dat ik de game ter recensie speelde, deed ik dat samen met mijn zoontje van vier. Dat alleen al is ontzettend leuk: hij leerde langzaamaan hoe een platformgame werkt terwijl we samen de creatieve niveaus verkenden. Toen hij in bed lag, ging ik terug door al die niveaus om alle gemiste munten en geheimen te vinden. Te moeilijk voor hem, maar dat ik dit daarna deed deed voor hem niets af aan de ervaring.

Super Mario Wonder is een Mario-spel in de geest van de klassieke afleveringen op de Super Nintendo. Met uiterst creatieve levels waarbij de nadruk niet ligt op het behalen van moeilijke sprongen, maar op het vinden van geheimen en het voortdurend ontdekken van creatieve, verschillende niveaus. Laat dit een voorbeeld zijn van hoe je een game elke keer weer fris en origineel kunt laten aanvoelen.