Nu Israël geleidelijk de controle heeft hervat en de door terroristen geteisterde grensgebieden met Gaza heeft ontruimd, neemt de omvang van het bloedbad van Hamas af.
Tot nu toe hebben we meer dan 1.400 vermoorde mensen geteld, waaronder baby’s, kinderen, vrouwen en ouderen. Hele families zijn in hun huizen afgeslacht. Ongeveer 260 jongeren werden vermoord op een muziekfestival. Ruim 3.500 mensen raakten gewond, van wie velen nog steeds voor hun leven vechten in het ziekenhuis. Meer dan 150 mensen zijn naar Gaza ontvoerd, hun lot onbekend. Bovendien hebben de terroristen duizenden raketten afgevuurd op de Israëlische burgerbevolking.
Onschuldige burgers
De Hamas-aanval in het zuiden was een massamoord op onschuldige burgers met voorbedachten rade. Door raketten af te vuren op de Israëlische bevolking wordt geprobeerd nog meer onschuldige burgers te terroriseren en te doden. Niettemin circuleren er enkele hardnekkige mythen.
De eerste mythe is de omschrijving van het conflict als ‘geweld aan beide kanten’. Terwijl Israël vrede en co-existentie nastreeft, kiezen Palestijnse terroristische organisaties, waaronder Hamas, voor dood en vernietiging. Hoewel Israël grote inspanningen heeft geleverd om de schade aan burgers tijdens het conflict tot een minimum te beperken, richten Palestijnse terroristen zich primair op onschuldige burgers. Hamas begaat een dubbele oorlogsmisdaad: het aanvallen van Israëlische burgers terwijl de inwoners van de Gazastrook als menselijk schild worden gebruikt.
Deze twee strategieën zijn dus niet vergelijkbaar. Er kan geen gelijkheid bestaan tussen degenen die doelbewust onschuldige burgers aanvallen en degenen die zich tegen dergelijke aanvallen verdedigen.
Plicht om zijn burgers te beschermen
De tweede mythe is dat de zelfverdediging van Israël ineffectief of immoreel is. Dit is een verkeerde redenering. Er zijn momenten waarop het verdedigen van burgers een noodzaak, een verplichting en de enige morele handelswijze is. Geconfronteerd met het immense kwaad van Hamas, dat erop uit is onschuldige mensen in hun bed af te slachten, is het de plicht van elke staat of entiteit om hen ervan te weerhouden hun doelen te bereiken en dergelijke wreedheden met alle beschikbare middelen te voorkomen. Net als elke andere staat in de wereld heeft Israël het recht en de plicht om zijn burgers te beschermen en alle noodzakelijke maatregelen te nemen om zijn volk te verdedigen.
De derde mythe die moet worden bestreden gaat over de essentie van het conflict. Het is niet waar dat het conflict alleen over tastbare elementen gaat, zoals territorium, water of andere materiële bezittingen. Een van de meest clichématige uitspraken is: “Als Israël alleen maar dit of dat zou doen, zal er vrede zijn.” De aanval op Zuid-Israël laat zien dat Hamas, net als andere extremisten in het Palestijnse kamp, geen belang heeft bij compromissen of co-existentie. Ze willen de Joodse staat uitroeien en weigeren Israël in welke vorm dan ook te erkennen.
Vreedzaam samenleven
Dit is een existentiële strijd waarin het voortbestaan van Israël op het spel staat. Israël heeft een lange weg afgelegd in zijn inspanningen om vreedzaam samenleven te bereiken. Het erkende de Palestijnse Autoriteit en stond grondgebied af aan de Palestijnen. Israël heeft de gehele Gazastrook geëvacueerd, inclusief de ontmantelde Joodse nederzettingen in dat gebied. Het werd echter niet met vrede beloond. In plaats daarvan werden de gebieden die Israël had ontruimd vervolgens veranderd in trainingskampen voor terroristen en lanceerplatforms voor aanvallen.
Het is belangrijk om te beseffen dat er alleen vrede zal komen als de meerderheid van de Palestijnen co-existentie verkiest boven conflict en de extremisten uit hun midden verdrijft.
Modi Ephraim, ambassadeur van Israël
Lees ook:
Gruwelijke video’s, ontvoeringen en brute moorden: Hamas kopieert nu IS
Hamas beweert op te komen voor de Palestijnen. Maar hun methoden zijn rechtstreeks gekopieerd van Islamitische Staat, zegt auteur/journalist Judit Neurink.
Zijn zus is vermist sinds de Hamas-aanval. ‘Het ergste is dat ik niet weet wat er met haar is gebeurd’
Een week na de Hamas-aanvallen in Israël is het nog steeds verre van duidelijk wie er is ontvoerd of wie er is omgekomen. Voor degenen die achterblijven is het totale gebrek aan informatie het ergste.
