Nog één keer naar De Kuip. Dochters Patty en Gerda vervulden maandag de laatste wens van hun zieke vader Durk ter Schuur (76) uit Heerenveen. “Dat wordt een echte beleving.”
Dat ene woord: Feyenoord. Durk ter Schuur kan er niet over ophouden. Op de tafel in zijn huurwoning in Heerenveen liggen stapels mappen met wedstrijdverslagen, kaartjes en artikelen over zijn club. Shirts, wimpels en posters aan de muur. De huiskamer van Durk ademt Feyenoord.
Als kleine jongen uit Wijnjeterp raakte hij via zijn broers gehecht aan de Rotterdamse club. De vonk sloeg pas echt over toen hij in 1965 de wedstrijd Feyenoord – Real Madrid bezocht. “Ik heb daar gezeten en geroepen of ik naar het stadion mag. Die jongen is een grote fan van alles. Als het goed is. Ik heb er nooit meer van gehoord.”
Vanaf dat moment verzamelde Durk zoveel mogelijk over zijn favoriete club. Volledige radioreportages en televisie-uitzendingen van wedstrijden zijn beschikbaar op de videobanden en dvd’s in zijn kast. “Ik bewaar alles, en ik geniet er echt van”, zegt hij. “Hjir, Benfica – Feyenoord, 1963. Als ik onderweg ben, dan is dat voor jou. Ja, het is nasjonaal argyf, misschien.’
Durk had een paar jaar een seizoenskaart toen hij in de tuinbouw in Naaldwijk werkte. Toen hij terugkeerde naar Fryslân volgde hij de wedstrijden vooral fanatiek voor de televisie. “Het was lastig om dicht bij de club te zitten, maar toen ik bij ‘Friesland’ in de trein stapte, voelde ik me veel beter. ik wilde gewoon heimwee .”
Leven in blessuretijd
Het winnen van de Europa Cup 1 in 1970, zijn favoriete spelers Willem van Hanegem en John de Wolf en de dubbele overwinning op aartsrivaal ‘020’ in 2005; Durk ter Schuur praat daar liever over dan over de kankerziekte die hem twee jaar geleden trof. Zijn nieren functioneren slechts op 7 procent, wat betekent dat hij veel slaapt. Onder zijn rood-witte dekbed uiteraard. “Ik heb 33 emoties. Eins lije ik yn blessueretiid.”
Volgens zijn dochter Patty is het een vorm van bloedkanker. “Hij wist niet wat hij moest doen, maar hij is echt goed. Hielwurch. Dat binnen uw niercontroles.”
Patty en haar zus, die 14 jaar geleden hun moeder Paula verloren door een hartstilstand, besloten contact op te nemen met Stichting Ambulance Wens om hun vader nog een keer in De Kuip te laten komen. Hij wordt maandag opgehaald voor de twee uur durende tocht. “Oh jongen, dat kan me niet zoveel schelen”, zegt Durk. “Dat wordt een echte beleving. Ik heb het aangestoken boven mijn hinne komme.”
Hand in hand
Wat gebeurt er na zijn overlijden met alle spullen en de wedstrijdbeelden? Dat is nog niet duidelijk. Feyenoord kan de videobanden krijgen als de club daarin geïnteresseerd is.
Durk heeft meer over zijn begrafenis nagedacht. Volgens Patty zal dat hooguit enkele weken tot maanden duren. “Er komt een grote vlag van Feyenoord op de doos en de muziek is ronduit heerlijk. Hand in hand kameraden .”
