Roy Wolfgang was met zijn altijd stralende glimlach een bekend gezicht op de Friese amateurvelden. Een gerespecteerde jeugdtrainer die zijn jongens ook buiten het veld opvoedde en levenslessen leerde. Eind januari overleed de geliefde voetbalvader die door oud-leerlingen nog werd begroet met: ‘Tot ziens coach’. Hij was 72 jaar oud.
Het was de dag voor zijn dood dat Roy Wolfgang na dagen van diepe slaap zijn ogen opende en zijn hele familie rond zijn ziekenhuisbed zag staan. Zijn vrouw Willemien was erbij, hun zonen Jerrel en Brian met hun vrouwen en kinderen. Wolfgang zag het en schonk zijn dierbaren nogmaals zijn ontwapenende, stralende glimlach.
Dat hij hen zo achterliet en afscheid nam, was zo typerend voor hem, zeggen zijn dierbaren. Hun echtgenoot, vader, schoonvader en grootvader waren een vrolijke, benaderbare en betrokken man. Iemand die oog had voor de mensen om hem heen en altijd een ander, zelfs een volslagen vreemde, een positief gevoel wilde geven.
Want of hij nu bij de kaasboer in Sneek was, in de wachtkamer bij de dokter of op het terras in Bolsward. Roy Wolfgang trakteerde iedereen op zijn vrolijke glimlach en een vriendelijk woord.
Modefanaat met excentrieke kledingstijl
Dat hoorde er als jonge jongen al bij. Edmund Roy Wolfgang werd op 1 oktober 1951 in Paramaribo geboren als jongste zoon van Magdalena Frederika Oosterwolde en Alexander Willem Frits Wolfgang. Zijn twaalf broers en zussen hielden van hun vrolijke broertje, dat altijd spraakzaam was. Roy hield van mode. Na de lagere school volgde hij een opleiding bij de beste kleermaker van Suriname, die hem professioneel leerde tekenen, knippen en naaien.
Toen hij achttien was, bracht oom Alex hem naar Nederland, waar al enkele van zijn broers en zussen woonden. Via Den Helder kwam hij in Groningen terecht. Daar kon hij als kleermaker aan de slag bij kledingbedrijf Weber. Roy was een modebewuste jongen met een kenmerkende kledingstijl. Willemien herinnert zich de eerste keer dat ze haar nieuwe collega zag met een lange leren jas, een hoed en een tandenstoker in zijn mond. “Wat voor soort gangster is dat?” vroeg ze aan een collega.
Niet veel later kwam ze in contact met ‘die gangster’ en de liefde greep hen onvermijdelijk bij de touwen. Daarna bracht het werk hen naar verschillende plaatsen in het land. Nadat Weber was gesloten, verhuisden ze naar Enter in Twente, waar het stel trouwde en hun twee zoons Jerrel en Brian werden geboren.
Charismatische voetbalvader
Opnieuw leidde een functiewisseling tot een verhuizing naar eerst De Westereen en later Hurdegaryp. In beide dorpen viel de gekleurde familie op. Zij hebben daar nog nooit problemen mee ondervonden. Wolfgangs houding had daar alles mee te maken. Pas je aan, maar blijf jezelf, dat was zijn credo. “Als zij op één been dansen, dans jij niet op twee benen.”
De jongens gingen voetballen en Roy meldde zich aan als jeugdtrainer. Hij stond aan de lijn bij de jeugd van Rijssen, Enter, VV Zwaagwesteinde, VV Hardegarijp, FVC Leeuwarden, GAVC Grou en VV Heerenveen. Hij werd door al die teams en clubs hoog gewaardeerd. Hij was duidelijk en eerlijk en had een sociaal oog voor al zijn spelers.
De jeugd zag hem als een voetbalvader, iemand op wie je ook buiten het veld een beroep kon doen. Een charismatische man die hen tegelijkertijd voetballessen en levenslessen leerde. Normen en waarden staan hoog in het vaandel.
Op oudejaarsavond bezochten altijd tientallen jongeren de Wolfgangs in Hurdegaryp. Ga eerst naar de trainer en ga dan op pad. En ook als Wolfgang jaren later oud-studenten tegenkwam, werd hij altijd begroet met: ‘Hallo coach.’
‘Conformeer je niet aan wie je bent’
Roy ging door het vuur voor zijn teams. Willemien was op pad met hun eigen jongens die allebei bij de profs kwamen; Jerrel bij SC Heerenveen en Brian bij SC Cambuur. Ze geven niet de voetballessen, maar de levenslessen van hun vader door aan hun eigen kinderen. Wees eerlijk en trots op jezelf. Conformeer je niet vanwege wie je bent. Doe je best en geef altijd honderd procent. Dat is precies de reden waarom coach Wolfgang nog steeds op veel voetbalvelden wordt herinnerd.
Drie jaar geleden kreeg hij problemen met zijn gezondheid. Nadat de diagnose Parkinson en LBD, een vorm van dementie, was gesteld, ging Wolfgang snel achteruit en werd hij zo ziek dat mensen voor zijn leven vreesden. Tegen ieders verwachtingen in klauterde hij naar de kust en besefte toen maar al te goed dat hij in vrije tijd leefde.
Hij en Willemien verlieten hun geliefde Heerenveen en kwamen via Sneek in Bolsward terecht, de stad waar ze dichtbij zoon Jerrel en zijn gezin woonden. Uiteindelijk was zijn lichaam niet meer sterk genoeg om met ontstekingen om te gaan. Roy Wolfgang overleed op 27 januari.
