Het is wie in aprilgrap, Aaipop giet gewoon troch. Dat is mooi voor het Friestalige muzieklint en voor de festivalgangers. Maar het punt is dat het gemakkelijk is.
“Sorry”, zegt Aaipop-voorzitster Jeroen Postma. Ek de Ljouwerter Krant Hé, laat ik even heel terughoudend zijn, want we melden nu net dat Aaipop in mei is geëindigd, dat de 35e editie van dit festival in Nijlân de laatste is geweest. Sa faak falt peaskemoandei net op 1 april, dat de organisatie koe het ferlieding net werstean lokt.
Dat het gewoon serieus betekende wie, het zou een date voor hun handen kunnen zijn… ‘Ik ben er een grote fan van’, zei Postma. “Liegen is gewoon mijn fak, ik was er gewoon blij mee.” Se hield het ter ere van het festival. Sommige besikers dragen wol en truien, maar dragen ook truien met de tekst ‘Bedankt Aaipop 1987-2024’ en in set pompeblêden.
Maar wie wil het serieus nemen? Omdat het punt dat het Aaipop-meisje nastreefde, een serieus punt is. De hele stroom vrijwilligers heeft de enorme regeldruk en de voordelen die daarmee gepaard gaan, zowel financieel als anderszins, weggenomen: het wordt straks een groter probleem. Geen 1 april-fan Aaipop weet dat de Visserijdagen in het programma van Harns staan. Postma: “Het is een prachtige plek om op het festival te zijn.”
Elektrische auto’s
“Het giet bijna als oer”, zegt Hendrik Boonstra orwol Reade Rikus, fan van de band Jitiizer uit Sint Nyk. ‘Weet je iets over je contract? Dat we elektrische auto’s moeten komen hebben, en dat we leuke opblaasbare dingen in het publiek moeten hebben.” Dat is een normale diel fan harren-act.
En het is net een 1-aprilgrap, ook al is dat geen fan van sterke auto’s en ook geen verplichting. “De gemeente Frege is vaak een gemeenschap die wenst dat de bands met elektrische auto’s kunnen komen”, zegt programmeur Gosse-Pieter de Vries. van Aaipop. “Dus ik moet gewoon de contracten opstellen. Vaak wordt er beweerd dat hij in de war is, maar Reade Rikus wol. Ik krijg het weer van hem in alle uitrusting voor de derby.” En daar is het dan, af en toe is het misschien verplicht.
En spullen van het podium zijn geweldig, maar al met al is het gemakkelijk om biologisch of vuurvast materiaal te gebruiken. “En daar moet ik een certificaat van acceptatie hebben”, zegt De Vries. Grappige dingen, dat is maar een grapje. De gemeente Súdwest-Fryslân, de makkelijkste op dit gebied, is het festival in zijn soort.
Fjirtjinde kear op Aaipop
Jitiizer is recordbrekend als het gaat om wat Aaipop belangrijk vindt, zegt Boonstra. De band, opgericht in 1991, speelde muziek op dit festival. De band zwijgt door het slimme nummer van Jirnsum, ze zijn aanwezig in hun eigen huis, er zijn meer festiviteiten vanuit de sûpkeet Bar Le Bier en Offenwier door om it libben kamen.
Spylje op Aaipop ziet trotse Friessprekende artiesten in een brandpunt van de business, maar het lijkt gewoon altijd erg tanky. De doelgroep stil, koud waar of gewoon, zoals blad buiten mei in glasbier en in chat Mayinoar zoals in de schaduw van de trûbadoerskafee, en zoals se wol bij de poadia stean is het gewoon faak roeispanen.
Nijkommer Melissa Pander, winnares van het Frysktalich Eurovisie Songfestival Laten midden in het moment opgelost met applaus en andere blikken van wurdearring (de persoon die niet trots is om trots te zijn) op basis waarvan ze de kans lieten om het verhaal daarna te bekijken.
Serieus muzikaal meisje
Eén winsket haar op toekomstige Aaipop-edysjes wol in plak een letter erop skema ta, mag meer folk en tinken zijn, omdat ze ferskes fertsjinje soks wol. Wie wil geloven in wat hij wil, zal reflecteren op wat hij op het podium heeft afgeleverd. Het subtiele snare geluid op synthesizers als dobro en mandoline fan feteraan Toby de Groot en duo Oudega & De Groot bygelyks, de dynamyk en ferskes en optreden van Farsk, de kreaze ferskes fan Marcel Smit, sokke saken. Op Aaipop maken we serieuze muziek.
En welke letter op de dei, wat nog meer als de bands van de yn strijden om het openbaar te krijgen. De band Sjoerd Ensa kreeg uit zijn meibalten de beste rigs, ook al kwamen ze met prachtige wapens om bij de Friese folkliet te gebruiken, en Het is de weg terug fan Piter Wilkens. Dy dûkte sels op as ferrassing door NNB (mei Aaipop-programmeur Gosse-Pieter de Vries op bas), wylst it Geluid dan uit Ik klonk door Jitiizer.
De festivalcultuur van het Friese platteland
Neem me mee naar een festival, nietwaar Wilhelmus een faak hart! Wat een opsteker voor Fryslân en daarmee de festivalcultuur op het Friese platteland, jullie moeten allemaal door naar Nijlân. Maar goed dat het gewoon stopt.
Ook voor de nieuwe generatie Friese kunstenaars. Lykas Drôvich, black metal op syn Frysk, wij mogen niet reageren op de teksten van de artiesten en foarlizze bij de organisatie (Frysk is contractueel verplicht).
Of Steyn Land, 23 noch lijkt het waarschijnlijk dat hij beseft waar de Friese jeugd zich in vergiste, althans in haar omgeving. Sa entûsjast waardeert syn hits Teeny Teeny En Skroat Mei liedjes. Omdat noch Sel noch Mar trije ferskes hebben, treden zij op op meinummers van De Hûnekop en Strawelte, de band van Foppe.
“Ik vind dit spannender dan wanneer ik er zelf naar kijk”, aldus Foppe De herder en de wetterhûn., “Het maakt me gewoon kwaad.” Efke’s brief sprong aan het einde van de dag spontaan op het podium, net als Steyn, voor Noris De mem-fan Doutzen jammer, zoals een Strawelte-klassieker.
Foppe Land speelt en begint bij Aaipop met de band Strawelte. En daar raakte ik iets op de eerste plaats van hem in Jitiizer: in project, of in alle gevallen in ferske om syn Wâldfrysk en de Súdwesthoeksters op één lijn te houden. Soks gaat met plezier naar Aaipop.
Dat geldt ook voor de boerenrockfans van de band Folgas (waaronder de klompen en de stijlvolle T-shirts die met nog meer jonge boeren te zien zijn op festival Veenhoop) en fans van De Hûnekop, de ôfsluter. Sa kin Aaipop noch wol efkes troch. Mar tenei gjin maakt grapjes, graach.
