Alsof het gisteren was, herinneren Sellingers zich de vliegtuigcrash van de F16 en het ultralichte vliegtuig op 24 april 2002 nabij hun dorp. Samen met de nabestaanden reflecteren ze op de tragedie.
Op het drassige zandpad in Westerwolde moet je het juiste spoor vinden. De families van de gecrashte Belgische F-16 piloot Luc Viaene en ultralight piloot Frits Lemmink rijden stapvoets naar een nieuwe herdenkingsplek. Een bankje met uitzicht op het veld en het bos, waar het fatale vliegongeval plaatsvond.
Een felle herfstzon zet deze gedenkwaardige omgeving in het volle licht. Het is niet de eerste keer dat nabestaanden de plaats van de ramp bezoeken. De familie van Luc Viaene heeft een monument geplaatst op de plek waar de stoffelijke resten zijn gevonden. Bijna ieder jaar zijn ze er te vinden.
‘Een geweldig initiatief’
De familie van Frits Lemmink, die vertrok vanuit Vledderveen en omkwam na de botsing met zijn ultralichte PH-3G8, heeft geen permanent monument. Zoon Rogier Lemmink kijkt naar het bankje dat op initiatief van Filmclub Sellingen is geplaatst. “Ik vind het een geweldig initiatief. Ik bezoek Sellingen nog regelmatig. Ik heb hier familie wonen.”
De plaatsing valt samen met de preview van de documentaire ‘Black Smoke’ die de filmclub maakte over de vliegramp. Filmclub Sellingen sprak met veertig Sellingers, bewoners van het bungalowpark en een medewerker van de toenmalige gemeente Vlagtwedde. Volgens Herman Weinans, lid van Filmclub Sellingen, kwamen er tijdens het maken van de documentaire veel emoties los. Buurtbewoners vertellen over de impact en de zwarte rook die opsteeg in het verder rustige Westerwolde. Ze konden hun ogen niet geloven.
‘Laat het niet in de anonimiteit verdwijnen’
Burgemeester Jaap Velema van Westerwolde noemt de vliegramp een gebeurtenis die grote impact had en nog steeds heeft op mensen in Sellingen en omgeving. “Het is goed om deze heftige gebeurtenis niet in de anonimiteit te laten verdwijnen. Er wordt nog steeds over gesproken. Hier geven we samen een blijvende herinnering door aan toekomstige generaties.”
Velema, die vijf jaar geleden als eerste burger aantrad, ontving op zijn eerste werkdag het handboek van de burgemeester van zijn staf. De gemeentesecretaris vertelde hem dat zijn voorganger Jan Broertjes in zijn eerste week de vliegramp had meegemaakt. “Op dat moment heb je aan zo’n handleiding niets.”
Wilma Musters-Hoomoedt pakt van een wit vel een metalen bord met een stemmig gedicht erop. Met Weinans proberen ze het op de bank te schroeven. Lukt dat niet, dan grijpt iemand een hamer. “Vorige week werd het makkelijker. Maandag komen de jongens van zorgboerderij De Spinberg langs om er een antidiefstalstrip op te plakken. Alles komt goed, belooft Weinans.
Gevoel van saamhorigheid
De komst van het bankje symboliseert niet alleen het lijden van de nabestaanden. Voor omwonenden kan het hebben van een gedenkplaats een manier zijn om het verleden letterlijk de plek te geven die het verdient, benadrukt Velema. Hij hoopt dat er niet alleen verdriet is, maar ook saamhorigheid.” Het bankje staat aan een wandelpad en een mountainbikeroute. “Hier kun je even tot rust komen”, zegt Musters-Hoomoedt.
De Belgische en Nederlandse familieleden van de overleden luchtmachtpiloot en ULV-piloot laten zich op de foto zetten. Ook bij de burgemeester, die graag iets van ontspanning op hun gezicht tovert. Hij vertelt een grap. Over een goudvis die naar de dokter komt. De dokter kijkt naar de vis en zegt: Ik zie hem al: uit de kom. De groep kijkt naar de fotograaf van RTV Westerwolde die meteen print.
Privévertoning van documentaire
Na enkele korte toespraken keert de groep terug naar de auto’s. Daarna volgt een hapje en een drankje bij de plaatselijke horeca in Sellingen en vervolgens door naar De Sprankel voor een besloten preview van de documentaire over de vliegramp. De documentaire is zaterdag voor andere geïnteresseerden te zien.
Rogier Lemmink, zo bevestigt Weinans, zal niet aanwezig zijn bij de première van de documentaire. Weinans: “Dat begrijpen wij. De documentaire is integer gemaakt, maar als je de beelden ziet, kan ik begrijpen dat ze een geweldige indruk maken. Ze weerspiegelen de emoties van de mensen die het hebben meegemaakt. Er zijn tranen gevloeid.”
