Aan vlaggenuitingen geen gebrek in Vlaardingen. In de historische binnenstad en in nieuwe woonwijken wappert op talloze plekken de kleurrijke vlag ter gelegenheid van het 750-jarig jubileum van de Zuid-Hollandse stad. De Grote Kerk op de Markt en het tegenoverliggende stadhuis zijn geen uitzondering.
Burgemeester Bert Wijbenga (VVD) van Vlaardingen maakte maandag bekend dat hij de Israëlische vlag op het gemeentehuis wil tonen als teken van solidariteit met Israël na de aanval van Hamas van afgelopen zaterdag. Het gebaar was bedoeld om “aanmoediging te geven na de gewelddadige en onvergeeflijke terroristische daad”, zei de burgemeester in een verklaring.
Het was geen licht besluit, voegde hij eraan toe, omdat Vlaardingen de grootste Palestijnse gemeenschap van Nederland heeft. De stad telt naar schatting zo’n vijfduizend inwoners van Palestijnse afkomst. In 1963 kwam een groep Palestijnse gastarbeiders naar Vlaardingen om in de plaatselijke margarinefabriek te werken. In 2017 hoopte de Palestijnse gemeenschap een monument op te richten in de vorm van een sleutel, als symbool voor het huis dat zij op hun geboortegrond achterlieten. De gemeente wilde hier niet aan meedoen, omdat het monument ‘spanningen tussen bevolkingsgroepen’ zou kunnen veroorzaken.
Een gemengd gevoel
Maar het voornemen van de burgemeester om de Israëlische vlag te hijsen werd niet goed ontvangen door de Palestijnse gemeenschap. “Het geeft een eenzijdig beeld”, zegt Brahiem Hammad. “Maar helaas zijn we dat in Nederland gewend. Ook meneer Rutte praat maar één kant op.”
Hammad (29) treedt op als informele woordvoerder van de Palestijnse gemeenschap in Nederland. Hij woont nu in Rotterdam, maar groeide op in Vlaardingen. De gebeurtenissen van de afgelopen dagen bezorgen hem gemengde gevoelens, zegt Hammad. “Ik ben bedroefd door het geweld en ook bedroefd door het eenzijdige beeld in Nederland.”
Hammad zegt dinsdagmiddag aan de telefoon dat hij zich er terdege van bewust is dat Israël wraak zal nemen op de aanval van Hamas. “Of het het waard is? Ik ben niet in de positie om daar commentaar op te geven. Ik ben in Nederland en niet in Gaza. Maar er zijn de afgelopen tachtig jaar zoveel Palestijnen vermoord. Iedereen die ik ken heeft iemand verloren.”
Burgemeester Wijbenga nodigde dinsdagavond een delegatie van de Palestijnse gemeenschap uit op het stadhuis. Hij wil hen zijn besluit uitleggen om de Israëlische vlag te hijsen. Een woordvoerder van de burgemeester zegt dat na dit gesprek de vlag zal worden gehesen.
Een belediging
Brahiem Hammad begrijpt het niet. “Zoiets is een politiek spel. Het is een beslissing waar je als burger geen invloed op hebt.” Enkele andere steden hesen de vredesvlag, Rotterdam koos ervoor de stadsvlag halfstok te hijsen. “Dan herdenk je aan beide kanten de slachtoffers”, zegt Brahiem. “Dat is logischer.”
Hetzelfde gevoel leeft bij het echtpaar Nawal en Ibrahim Al-Baz. Het ophangen van de Israëlische vlag is volgens Ibrahim een belediging voor de Palestijnse gemeenschap in Vlaardingen en de rest van de wereld. Ibrahim Al-Baz (73) is een veteraan van de Palestijnse gemeenschap. Hij was lid van de Fatah-organisatie, die in het verleden terroristische aanslagen pleegde, ook in Nederland. ‘
Al-Baz werd in 1979 op een luchthaven in Parijs gearresteerd terwijl hij explosieven bij zich had. Hij werd veroordeeld, zat vier maanden in de gevangenis en verhuisde naar Nederland. Terwijl de Binnenlandse Veiligheidsdienst hem lange tijd in de gaten hield, ontving Al-Baz dit voorjaar een onderscheiding van de Palestijnse Autoriteit in Den Haag voor vijftig jaar strijd voor de Palestijnse zaak.
“De burgemeester wil zijn steun voor Israël uitspreken”, zegt Ibrahim Al-Baz. “Maar waar is de steun voor de Palestijnen? Elke dag vallen er bommen op Gaza en komen er mensen om het leven, maar dat doet er blijkbaar niet toe.”
Nawal Al-Baz: “De mensenrechten van Palestijnen worden elke dag geschonden. Jongeren groeien op met vernedering, onderdrukking en honger. Alles wordt voor hun ogen vernietigd. Wat verwacht je dan? Israël zaait wat ze oogst.”
‘Steun aan de bezetter’
Familie woont nog steeds in Gaza, zegt Nawal Al-Baz. ‘Ik heb de afgelopen twee dagen niets van ze gehoord. Ik weet dat er bommen zijn gevallen in de buurt van waar ze wonen. Fosforbommen, die verboden zijn.” Ibrahim Al-Baz: “Het Westen is zo solidair met Oekraïne en veroordeelt Rusland voor de invasie. Welnu, Israël is net als Rusland, en de Palestijnen zijn de Oekraïners in het verhaal.”
Als vertegenwoordigers van de Palestijnen in Vlaardingen is het echtpaar uitgenodigd voor een gesprek met burgemeester Wijbenga. Hij wil hen uitleggen dat een keuze vóór de Israëlische vlag geen keuze tegen de Palestijnse gemeenschap is. Voor Ibrahim en Nawal Al-Baz is het een van de twee. “Wie de Israëlische vlag hijst, steunt de bezetter.”
Ondertussen is de spanning tussen de burgemeester en zijn Palestijnse inwoners niet merkbaar op de Vlaardingse Markt. Er heeft zojuist een bruiloft plaatsgevonden in het gemeentehuis. De twee bruiden dalen hand in hand de stenen trap van de overloop af. De zon schijnt, rozenblaadjes worden verspreid. Het geweld in de wereld is ver weg. De griffier zwaait naar de bruiloftsgasten. “Fijne dag!”
Twee vlaggen op het balkon
Een paar uur later voeren Ibrahim en Nawal Al-Baz hun gesprek op het stadhuis. Een woordvoerder van de gemeente noemt het een “waardevol en constructief” gesprek. Burgemeester Wijbenga heeft gekozen voor het poldermodel: de Israëlische vlag die hij dinsdagavond had gehesen, wordt woensdagmiddag vervangen door een ‘vredesvlag’ in de toren van het gemeentehuis. En op het balkon van het kantoor van de burgemeester zullen een Israëlische en een Palestijnse vlag hangen.
Volgens Ibrahim Al-Baz doet dit meer recht aan het gevoel dat er in Vlaardingen heerst. “Toen ik mensen over de Israëlische vlag vertelde, werd iedereen boos”, zegt hij. “Van onze buren tot de tandarts, iedereen.”
Nawal Al-Baz: ‘Als de burgemeester zo verdrietig is, moet hij aan alle slachtoffers denken. Als hij medeleven wil tonen, moet hij geen kant kiezen.”
Lees ook:
‘Als Palestijnse christen lig ik wakker en rouw ik om alle doden’
Ook Palestijnse christenen in Nederland zijn getroffen door de ontwikkelingen in Israël en Palestina. Maar vaak zien ze het verhaal van hun eigen families niet. Hoe beleven zij deze dagen?
