Groeten uit Tranendal en de Ruiten Aa: Ralph Mulder brengt met Alamo Race Track ode aan zijn jeugd en Oost-Groningen | recensie ★★★★☆

De titel van het album verwijst naar het gebied: Tear Valley is het gehucht Tranendal, De Diamond Ae is de beek Ruiten Aa.

Groeten uit Tear Valley en de Diamond Ae werd eveneens toegelaten tot het gehucht Ter Wupping, op de boerderij van zijn broer. Het schilderen van die boerderij, de dagelijkse routine en fietstochten in de omgeving hadden hem geholpen de inspiratie te vinden die hij al zo lang ontbeerde; na de plaat Haviken Vanaf 2015 was het niet voor niets jarenlang stil bij de band.

Mulder was naar zijn vaderland teruggekeerd om dicht bij zijn moeder en zieke vader te zijn; zijn vader Cor overleed in 2020. De weerspiegeling van die essentiële levenservaringen is nu te horen op het vijfde album van Alamo Race Track, dat met een nieuwe bezetting een nieuwe start maakt.

Robin Berlin en Ellen ten Damme

De groep, met onder meer gitarist Robin Berlin (van Fatal Flowers en Johan tot Udo Lindenberg), produceert relatief kleine, intieme en dromerige popsongs. Het is Mulder, veertiger, die zijn reflecties loslaat in teksten die niet meteen begrijpelijk zijn.

We horen hem zingen over een kastanjeboom, een huis aan de rand van de stad en ‘mijn vader’ ( Romneyloods 1 ). Autobiografisch? Zeker, dat zou mogelijk kunnen zijn. Net als het repetitieve Herinner je toen we jong waren (waarin de in Roden opgegroeide Ellen ten Damme in bescheidenheid te horen is) wordt een ode aan zijn Groningse jeugd.

Nieuw hoofdstuk

Mulder weet zijn liedjes een uniek karakter te geven. Het zijn geen pure popdeuntjes die uitnodigen om mee te doen, maar die de aandacht van de luisteraar opeisen. Het is mooi dat Mulder met deze plaat een nieuw hoofdstuk toevoegt aan het muzikale avontuur dat hij ruim twintig jaar geleden begon met Alamo Race Track. Een terugkeer van een van de meest ongrijpbare en intrigerende bands van platenlabel Excelsior.