De Palestijnen op de bezette Westelijke Jordaanoever hebben lange tijd te maken gehad met gewelddadige Joodse kolonisten, maar sinds 7 oktober is de dreiging alleen maar groter geworden. Een groep rabbijnen schiet te hulp.
Op het grasveld voor het YMCA-gebouw in het drukke hart van West-Jeruzalem staan vijf bebaarde mannen met keppeltjes op hun hoofd, ieder diep in hun eigen gebed. De mannen werken allemaal als rabbijnen in de omgeving van Jeruzalem en bidden voordat ze naar de bezette Westelijke Jordaanoever rijden om een riskante missie uit te voeren: de Palestijnen beschermen tegen geweld en verdrijving door Joodse kolonisten.
Een groep rabbijnen en Israëlische vrijwilligers riskeert al tientallen jaren hun leven om de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever tegen dit geweld te beschermen. Rabbis for Human Rights, een non-profitorganisatie opgericht in 1990 in de Israëlische stad Lod, werkt al tientallen jaren aan de bescherming van Palestijnse gemeenschappen die worden bedreigd door Israëlische kolonisten.
Olijven de hoeksteen van de economie
Terwijl de oorlog tussen Hamas en Israël in de Gazastrook woedt, is er sprake van een toename van het geweld en de spanningen op de Westelijke Jordaanoever. Dit maakt bijvoorbeeld het verzamelen van olijven – het grootste landbouwproduct in het bezette gebied en een hoeksteen van de economie van de Westelijke Jordaanoever – nog gevaarlijker dan normaal.
Het gevaar is toegenomen sinds de oorlog tussen Israël en Hamas op 7 oktober begon. Vroeg die ochtend lanceerden strijders van de islamistische Hamas-militie aanvallen vanuit de Gazastrook op Zuid-Israël. Volgens de Israëlische autoriteiten werden ruim 1.200 Israëli’s gedood en ongeveer 240 mensen gegijzeld. Israël verklaarde vervolgens de oorlog aan Hamas.
Het door Hamas gecontroleerde ministerie van Volksgezondheid in de Gazastrook zegt dat sinds het begin van de oorlog meer dan 20.000 Palestijnen zijn gedood en meer dan 50.000 gewond zijn geraakt. Volgens Israël zijn minstens 8.000 Hamas-strijders gedood. Ondertussen zijn volgens het Palestijnse Ministerie van Volksgezondheid in Ramallah, op de Westelijke Jordaanoever, sinds 7 oktober ongeveer 300 Palestijnen gedood door Israëlische strijdkrachten en kolonisten. De door de verschillende partijen genoemde aantallen zijn niet onafhankelijk te verifiëren.
De kolonisten voelen zich almachtig
Ook is het voor Israëlische vredesactivisten sinds 7 oktober een stuk riskanter om hun beschermingsactiviteiten op de Westelijke Jordaanoever uit te voeren. “De kolonisten voelen zich almachtig en vallen ons ook aan. Het leger en de politie doen niets anders dan hen beschermen”, zegt Anton Goodman, een 48-jarige rabbijn die in Tzur Hadassah, een buitenwijk van Jeruzalem, werkt.
“Thuis in Israël begrijpen ze niet meer waarom we na de aanval nog steeds met de Palestijnen willen samenwerken”, zegt hij. Goodman zegt dat van de vijftig Joodse vrijwilligers die bij hun organisatie de Palestijnse gemeenschappen beschermen, sinds 7 oktober slechts de helft is komen opdagen. “Er is angst”, verzucht hij. “Maar nu is het moment waarop we kwetsbare groepen moeten beschermen.” De rabbijnen zijn soms het doelwit. De 71-jarige Hagar Geffen werd vorig jaar zo mishandeld door kolonisten dat ze met gebroken ribben en een lekke long in het ziekenhuis belandde.
Ongeveer drie miljoen Palestijnen en ruim een half miljoen Joodse kolonisten wonen op de Westelijke Jordaanoever, een gebied dat sinds 1967 door Israël wordt bezet. Ongeveer zestig procent van de Westelijke Jordaanoever – het zogenaamde C-gebied – staat onder volledige controle van de Israëlische autoriteiten. .
Mannen in militaire uitrusting blokkeren de ingang
In dat gebied ligt Mu’arrajat, een heuvelachtig en woestijnachtig gebied in de Jordaanvallei, met uitzicht op enkele van de mooiste valleien van de regio, zover het oog reikt. Na een uur rijden komen de rabbijnen aan bij het vijfhonderd inwoners tellende dorp, parkeren hun auto en lopen naar een tent bij de ingang van het gehucht, waar ze een groep vrijwilligers aflossen die het dorp de afgelopen dagen in de gaten hebben gehouden en nachten.
Sinds het begin van de oorlog rijden gewapende kolonisten elke dag vanuit Rimonim, een nabijgelegen nederzetting, naar Mu’arrajat. De mannen zijn meestal gekleed in militaire kleding en blokkeren met hun SUV’s de toegang tot het dorp. “Ze houden ons aan, maken foto’s van onze identiteitskaarten en zeggen dat we 24 uur de tijd hebben om te vertrekken”, zegt de 27-jarige Palestijnse Alia Mlehat, terwijl ze in de tent bij de ingang van haar dorp zit. ‘Als ze ons weg willen hebben, moeten ze ons vermoorden.’
De 64-jarige rabbijn Arik Ascherman uit Jeruzalem bereidt zich in de tent voor op zijn veiligheidstaak. “Bijna niemand in Israël is op dit moment bereid de Palestijnen te helpen, vanwege pijn en woede”, zegt Ascherman. “Het is precies onze religieuze plicht om dit te doen.”
Ascherman wendt zich tot het Oude Testament om de huidige situatie van de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever uit te leggen. “Hoe durft U, God, de onschuldigen met de schuldigen weg te vagen?” citeert de rabbijn. Dan staat hij op, loopt naar buiten en begint aan zijn dienst.
Lees ook:
De oorlog werpt een schaduw over Kerstmis in Bethlehem: geen kerstmarkt, geen toeristen, alleen maar stilte
Bethlehem, de geboorteplaats van Jezus, wemelt tijdens de kerstperiode meestal van de toeristen. Maar dit jaar ze blijven weg.
