De Natuurherstelverordening van de Europese Unie zal veel van de lidstaten vergen. Zij moeten in de nabije toekomst verreikende plannen maken en uitvoeren. Er wordt gevreesd dat het platteland hierdoor ‘op slot gaat’ – maar die stelling kan beter worden teruggedraaid: het zorgt juist voor opluchting.
Het is heel goed dat BBB-fractieleider Van der Plas een interpellatiedebat heeft aangevraagd om het kabinet om achterblijvende informatie over de Natuurherstelregeling te vragen. Het tijdig en volledig verstrekken van informatie aan het parlement is een grondrecht en de regering schiet op dit punt te vaak tekort.
Maar minister Van der Wal had een redelijke verklaring: het kabinet wilde de gevraagde analyse van de verwachte gevolgen van die Europese wet voor Nederland (de zogenoemde ‘impact assessment’) naar de Kamer sturen, samen met een eigen oordeel daarover. : de minister heeft gekozen voor compleet in plaats van direct maar in brokken. Sommige partijen waren daar tevreden mee, andere niet. Het is goed om hierover in gesprek te gaan en zo is het kabinet weer op de rails gezet.
Wat nu veel meer aandacht moet krijgen is het natuurbeleid zelf. Dat bestrijkt vele gebieden en lange jaren. Het is een complexe zaak en hoewel de wet op veel punten is gewijzigd (dwz afgezwakt), heeft het Europees Parlement de wet vorige week uiteindelijk goedgekeurd.
De lidstaten zullen er nu zelf over stemmen en vervolgens Nationale Herstelplannen opstellen. Daarin zullen maatregelen zitten die veel geld kosten en grote impact hebben. Natuurlijk zijn er al tal van wetten en plannen die bijdragen aan de doelstellingen van dit nieuwe Europese overkoepelende plan. Er is het Nationaal Programma Landelijk Gebied, de Programmatische Aanpak Grote Wateren, de Waddengebiedagenda 2050 enzovoort.
Sneller en meer
Maar dat alles bij elkaar is niet genoeg, staat in het effectrapport dat Van der Wel meteen naar de Tweede Kamer stuurde nadat Van der Plas zijn vinger opstak. De nieuwe Europese Verordening roept op tot versnelling van het reeds bestaande beleid (de plannen concretiseren en uitvoeren) en ook tot nog veel meer nieuw beleid. Dit vergt grote inspanningen onder grote tijdsdruk en zal veel geld kosten.
Het goede nieuws is dat als politici de krachten bundelen en proactief actie ondernemen, dat ook veel oplevert. De kwaliteit en verscheidenheid van alle mogelijke planten en dieren (biodiversiteit) neemt toe, water en lucht worden schoner, de bodem wordt rijker en vruchtbaarder, de voedselvoorziening gezonder. Het ondernemingsklimaat kan erdoor profiteren, de waarde van vastgoed kan stijgen, het leefklimaat voor burgers wordt beter en de sociale cohesie groeit. Mits de overheid goed beleid voert en controleert, want het is ook een pijnlijke operatie waarbij sommige industrieën veranderen – en dat raakt bedrijven en mensen.
Maar niets doen is geen optie. De kosten zijn hoger, de schade groter. En dat is schade voor toekomstige generaties. Alle partijen moeten dit langetermijnperspectief voor ogen durven houden.
Hoofdredactie@frieschdagblad.nl
