Lust in Groningen serveert simpel maar lekker veganistisch fast food. Zelfs als de kok een zware nacht heeft gehad

Waar zijn we?

We zijn bijna aan het einde van de Oude Kijk in ‘t Jatstraat in Groningen. Daar, dichtbij andere trendy eetgelegenheden zoals FLFL (falafel) en Rå (salades, sappen en wraps), zit het veganistische restaurant Lust.

Wat dacht je van hier?

Het is een klein gebouw met een gezellige en ongedwongen sfeer. Een plek waar je misschien hongerige rotsblokken tegenkomt. Een muur van houten blokken geeft een gezellig gevoel, de klassieke spelletjes aan de muur maken dat beeld compleet. Minimale geluiden op de achtergrond – een subgenre van techno, een kabouter lacht ons toe vanuit een plantenbak.

Wat staat er op het menu?

Veganistisch fastfood, daar komt het echt op neer. Diverse burgers, fish ‘n chips, kapsalon, enkele salades en (normaal gesproken tenminste) zoete desserts. Lekker makkelijk om te eten, maar dan zonder vlees. Lust doet niet aan voorgerechten, tenzij je de vegan bitterballen meetelt.

Hoe is het eten?

Je tafelgenoot kiest voor de kapsalon, met pittige ‘kip’, groenten, friet en eigen saus. Ik kies voor een burger, de Lust classic, die inderdaad best klassiek is: een stukje ‘vlees’ gemaakt van soja en tarwe, sla, ui, tomaat, champignon en een vegan saus op basis van mayonaise. Daarnaast – bij gebrek aan een voorgerecht – de fish ‘n chips, waarbij de ‘vis’ is gemaakt van rijsteiwit.

Bij de eerste hap van de krokant gebakken nepvis krijg ik, die al zo’n twintig jaar streng vegetariër ben, meteen flashbacks naar het gekibbel dat ik vroeger met mijn vader at bij de plaatselijke viskraam. Bijna echt. Tablemate bevestigt: iets zachter dan echte kibbeling, maar de smaak is indrukwekkend accuraat.

De kapsalon springt meteen in het oog door het gebruik van kleurrijke ingrediënten, en combineert het visuele met het lekkere. Bij de eerste hap word je bijna overweldigd door de smaken die tegelijkertijd je papillen overspoelen. Zoet, zuur, een beetje pittig, alles komt aan bod. Verrukkelijk. En niet onbelangrijk: de friet is niet zacht en… vochtig, maar toch mooi en stevig knapperig .

Eindelijk lijkt de burger zijn naam waar te maken. Klassiek. Zeker lekker, maar ook enigszins veilig. De uitgesproken saus geeft een mooie dynamiek aan het geheel, maar toch heb ik het gevoel dat ik een verkeerde keuze heb gemaakt. Een Indonesische burger of bitterballenburger is waarschijnlijk onderscheidend en gedurfd. De volgende keer.

Als we vragen naar de desserts, krijgen we te horen dat de koelkast zojuist kapot is gegaan. Mooi, denken wij, dan moet het afgelopen zijn. Wij helpen u graag. Die gedachte blijkt voorbarig: de koeler staat al drie dagen aan buiten gebruik en dus staan ​​de huisgemaakte zoetigheden voorlopig niet op de kaart. Helaas. Daarna nog een drankje ter afsluiting.

Hoe is het personeel?

Vriendelijk en ontspannen. Verwacht hier geen service die regelmatig checkt of alles naar wens is, maar wel een goedaardig gesprek over het eten, als je erom vraagt.

De kok heeft het wat lastig op de avond dat wij bij Lust dineren, als een vriend van hem langskomt.

“Hé kerel, hoe gaat het?” vraagt ​​de vriend.

“Ja prima, een beetje kapot”, antwoordt de kok.

‘Ja toch? Ik ben zelf net wakker geworden.’

De klok slaat dan net 19.00 uur

We kunnen het alleen maar respecteren; ga ondanks een wilde nacht en een vermoeid hoofd gewoon de keuken in en bezorg ook heerlijk eten.

Zullen wij terugkomen?

Als we zin hebben in een lekkere vegan hap, komen we graag nog een keer langs. Dan proberen we een van de meer exotische burgers. Hopelijk is de koelkast tegen die tijd ook gerepareerd. Of misschien, als we net als de chef-kok een zware nacht hebben gehad, laten we het veganistische feestmaal bij je thuis bezorgen. Ook mogelijk.